Rétta menntunin í starfið

Hver kannast ekki við að hafa áhyggjur af því hvort réttur maður sé í réttu starfi? Til dæmis ef þú færð litháíska smiði í vinnu sem kunna ekki að setja dyrakarm í vegg? En ekki lengur. Í nýju ríkisstjórninni er sérvalinn sérfræðingur í hverju rúmi. Egozentric™®© sér í þessum mikla mannauð mikil tækifæri og hyggst græða á því. Það er ekkert launungarmál, enda ætti enginn að skammast sín fyrir að vilja græða. Þannig verða menn ríkir og minna óhamingjusamir. Þannig eykst verðmætasköpun í landinu.

Menntunarserían tekur á sig mynd og nýir sérfræðingar á réttum stað bætast í hópinn. Að þessu sinni er það enginn annar en sérfræðingurin og doktorinn í kynlífi Þingvallaurriðans. Þjóðin getur verið alveg róleg með svona snilling við stýrið í utanríkis- og bankamálum nú þegar mikilvægt er að taka yfirvegaðar og réttar ákvarðanir fyrir land og þjóð. Að ekki sé talað um á löggjafarsamkundunni þar sem viska í lögum er mikilvæg. Hann er nú einu sinni sérfræðingur í kynlífi Þingvallaurriðans? Er hægt að hafa það betra?

Treystið mér ég veit allt um fiskeldi. Litur rauður. Stærð 1-100. Ekki eyða tímanum í vitleysu, ekki eyða tímanum í að blogga blindfullur um miðjar nætur, eyddu tímanum í flottum bol og sýndu að þú metur menntun mikils. Verð aðeins 100 dalir. Með tíunda hverjum bol fylgir ókeypis dvd með Shrek 3: Hefnd öskukarlsins.

Peningar snúa jörðinni

Hver kannast ekki við það þegar rangur maður sér um fjármálin? En ekki lengur. Nú er rétti maðurinn mættur. Annar eins snillingur er vandfundinn. Hugmyndir hans eru djúpar, vitrar og margreyndar, einkum í austurvegi og munu valda því á aðeins nokkrum vikum að smjör drýpur af hverju strýi á Íslandi þegar þjóðin segir skilið við óþarfa munað eins og hárþvottalög. Egozentric™®© París, London, Róm, Vín hefur tekið að sér að segja alþýðunni, fyrir mætan viðskiptavin, hver er réttur og hver er rangur í starfið. Hér er önnur hönnunin í þessari einstöku röð. Byrjaðu strax að safna og þú getur gengið í nýjum bol á hverjum degi eftir 10 ár.

Rétt menntun, röng menntun. Litur brúnn með rauðum ermum. Stærð 1-100. Kjóstu rétta manninn en ekki ranga manninn. Vertu forsjáll í fjármálum og fjárfestu skynsamlega, fjárfestu í bol, fjárfestu í festu og skynsemi. Verð aðeins 100 evrur. 

Kennslubolur

Hver kannast ekki við að vera með minnimáttarkennd vegna ónógrar menntunar? En ekki lengur. Nú hefur Egozentric™®© París, London, New York, Róm tekið að sér í samvinnu við góðan viðskiptavin að kenna fólki. Kenna fólki hvað er rétt og hvað er rangt. Nú þarf enginn að vera með minnimáttarkennd vegna menntunarskorts, greindarleysis eða skilningsleysis. Nú þarf enginn að svekkja sig á hvaða menntun er rétt og hvaða menntun er röng. Egozentric™®© upplýsir alla um þann sannleik á einfaldan og skýran hátt: Á bol.

Rétt menntun, röng menntun. Litur brúnn með rauðum ermum. Stærð 1-100.  Vertu ekki utangátta, vertu með aðalatriðin á hreinu. Menntaðu þig rétt og sæktu svo um starfið. Fjármál, verkstjórn, skiptir ekki máli. Menntunin skiptir máli. Verð aðeins 100 evrur.

Allt hrundi eftir að kona varð utanríkisráðherra

Mig grunar að þessu sé öfugt farið: Minnkandi testosterón í umferð leiddi til hörmunganna sem við nú upplifum. Þetta er álíka vitlaus ályktun og sú hjá Tímanum breska.

Ég myndi hvað sem öðru líður ekki afskrifa testosterónið alveg strax.

Öld testósterónsins lokið

Með aðalatriðin á hreinu

Er virkilega aðalatriðið við stofnun nýrrar ríkisstjórnar að jafnréttissjónarmiðum sé náð? Þegar jafn erfið úrlausnarefni eru framundan er fráleitt að gera þetta að aðalatriði málsins. Þegar aukaatriðin, án þess að lítið sé gert úr þeim, eru gerð að aðalatriðum, er ekki von á góðu.

Söguleg ákvörðun

Ísland í fjarlægð

Hvergi er Ísland elskað heitar en í útlöndum, var einu sinni sagt. Þetta eru orð að sönnu. Þegar Íslendingurinn dvelst í útlöndum sér hann landið og þjóðina í öðru ljósi, áttar sig á að þjóðin er fámenn og landið frekar lítið. Fer að þykja vænt um tungumálið og menninguna, er minntur á að það eru örfáir sem tala íslensku, örfáir! Ekki það að Íslendingar viti þetta ekki. Þeir eiga það bara til að gleyma sér í amstri dagsins, eða hita leiksins, og ráðast hver að öðrum í stað þess að standa saman í baráttunni.

Íslendingar eru sem sagt mjög uppteknir við að draga hvern annan niður í stað þess að standa saman og búa í haginn. En það að standa saman þýðir ekki að Íslendingar eigi að vera eins og þrjú olíufyrirtæki sem hafa samráð um að okra á viðskiptavinum sínum, eða vera svo blindaðir af ást (og valdagræðgi) á krónunni að sjá ekki að hún hentar ekki lengur sem gjaldmiðill. Hver er annars skýringin á því hvers vegna hún hefur fallið svona í verði gagnvart öðrum miðlum frá því hún var sett á fót? Hver hefur borið virðisrýrnunina? Það er niðurlægjandi að tala um þetta. Það er ekki gott fyrir sjálfstraustið að vera frá landi þar sem núll hafa verið tekin aftan af gjaldmiðlinum. Við ættum etv. að stofna bandalag þjóða sem hafa núllað sig. Simbabve og mörg önnur lönd í Afríku, Argentína, Perú, Brasilía...

Það er Íslendingum nauðsyn að fella niður heimóttarlega tollamúra, forðast tollabandalag Evrópu, hætta að nota krónuna og skapa skilyrði fyrir landnámi erlendra fyrirtækja. Búa þarf svo um hnúta að fyrirhafnarlaust verði að eiga viðskipti við ALLAR þjóðir heims; þær geti selt Íslendingum sínar vörur og þjónustu og Íslendingar þeim sínar vörur og þjónustu. Með dalinn eða evruna sem gjaldmiðil eykst gagnsæi og ólíkt því sem verið hefur hingað til, er vel hugsanlegt að erlend fyrirtæki vilji opna útibú á Íslandi. Hvað sem sjálfsblekkingu um litla sem enga spilingu á Íslandi líður, hafa erlend fyrirtæki ekki treyst sér til að starfa í krónu-umhverfinu. Það skýtur mjög skökku við vegna þess að fyrirfram hefði maður haldið að til „ríkasta lands í heimi“ myndu flykkjast fyrirtæki í von um hlutdeild í velsældinni.

Ég tel einnig að Íslendingar verði að gera upp við sig hvað felst í hugtakinu frelsi. Það er útbreiddur misskilningur að það hafi verið frelsi að kenna að kreppan skall á. Er það frelsi að geta lifað um efni fram og senda öðrum reikninginn? Það er ábyrgðarleysi. Frelsi og ábyrgðarleysi eru ekki eitt og hið sama. Sumir virðast halda það. Með auknu frelsi, þar sem hverjum og einum er skömmtuð meiri ábyrgð, eykst varfærni. Þótt margir vilji ekki viðurkenna það, er ríkisrekstur án undantekninga óhagkvæmari en einkarekstur. Þar er miklu meiri sóun og ábyrgðarleysi. Ríkisstofnanir komast upp með hallarekstur ár eftir ár á meðan einkafyrirtæki fara í þrot ef þau eru ekki réttu megin við núllið. Þessu þarf að breyta, annað hvort með því að minnka umsvif ríkisins eða auka ábyrgð stjórnmálamanna og stjórnenda stofnana. Senda þá í fangelsi ef stofnunin er ekki innan fjárlaga. Ég tel að minnka verði umsvif ríkisins eins og frekast er kostur.

Eins og ástandið í þjóðfélaginu er núna er lítil von til þess að teknar verði ákvarðanir sem koma landi og þjóð vel í framtíðinni. Þeir sem eru að setjast við stjórnvölinn hafa sýnt það með gjörðum sínum undanfarin ár að þeir hafa lítinn skilning á efnahagsmálum. Það sýnir etv. best að helsta markmið formanns Samfylkingarinnar er að koma hennar flokkskonu í forsætisráðuneytið en ekki konu úr öðrum flokkum. Ef þetta er aðalmarkmiðið er ekki von á góðu. 

Þótt ég sé svartsýnn nú fyrir hönd Íslands, er ég það þó ekki til framtíðar. Kreppan mun kenna nýjum kynslóðum hvað ber að gera og þær munu ekki láta aukaatriði stjórna gerðum sínum.

Sjónarmið Sigurðar Einarssonar

Sigurður Einarsson skrifaði bréf til vina og vandamanna sem rataði í fjölmiðla. Áhugavert bréf sem mig langar að vitna í hér. Ég gef ekkert fyrir dylgjur um bankana og minni á að það er pólitískur hráskinnaleikur á lægsta plani. Látum dómstóla dæma um ætluð lögbrot og bíðum með að draga ályktanir. Millifyrirsagnir eru mínar.

Krónan okkar kæra

„Ástæður þess að Ísland er í verri stöðu en nágrannaþjóðir landsins eru nokkrar. Fyrst og fremst ber að nefna slensku krónuna. Undirritaður hefur ásamt mörgum öðrum í fjölda ára bent á að það gangi vitfirringu næst fyrir litla, fámenna þjóð í opnu hagkerfi að vera með eigin gjaldmiðil. Því miður hefur sá ótti reynst á rökum reistur. Sömuleiðis hef ég ásamt mörgum öðrum í mörg ár klifað á því að úr því að landið hefði eigin gjaldmiðil þá gengi það alls ekki að búa við svo mikinn halla á viðskiptum við útlönd eins og Ísland hefur búið við undanfarin ár. Til að vinna á þeim halla yrði gengi krónunnar að aðlagast einhverskonar jafnvægisgengi til þess að viðskipti við útlönd nálguðust jafnvægi. Seðlabanki og stjórnvöld skelltu algjörum skollaeyrum við þessum orðum og því varð aðlögun krónunnar með þeim skelfilega hætti sem orðið hefur.“

Fjármálamiðstöðin Ísland

„Ég hef einnig lengi verið í hópi þeirra sem ákaft hafa talað fyrir því að gjaldeyrisvarasjóður landsins yrði margfaldaður, því var í engu sinnt og seðlabanki landsins hélt því áfram að vera algerlega vanmáttugur til þess að fást við það verkefni sitt að vera banki bankanna, þrátt fyrir að marg yfirlýst stefna stjórnvalda væri á þessum tíma að hér risi fjármálamiðstöð. Þetta er einnig sárgrætilegt í ljósi þess að Seðlabanki Íslands gerði allt sem í hans valdi stóð til að koma í veg fyrir að bankarnir verðu sig gegn eða færðu sig af áhrifasvæði íslensku krónunnar. Seðlabankinn þvingaði því íslenska banka til að þiggja af sér þjónustu sem hann sinnti í engu að veita.“

Þjóðnýting Glitnis

„Ég nefni þessi atriði hér að framan vegna þess að hér er um lykilatriði að ræða þegar núverandi efnahagsaðstæður þjóðarinnar eru skoðaðar. Þetta eru megin ástæðurnar fyrir því að íslenska þjóðin er að fara mun verr út úr heimskreppunni en aðrar þjóðir. Þessu til viðbótar er það hrein raunarsaga hvernig haldið var á málum á Íslandi í lok september og byrjun október þegar í ljós kom að Glitnir hafði leitað aðstoðar Seðlabankans. Sú aðferð sem þar átti að nota við þjóðnýtingu Glitnis verður í sögubækur skráð sem mikið axarskaft. Eftir á að hyggja er erfitt að segja hvort hægt hefði verið að bjarga Glitni eða ekki, ég hef ekki nægar upplýsingar til að meta það, en að ríkið tæki yfir bankann gat aldrei verið trúverðugt. Það má líka furðu sæta að ríkið treysti sér fremur til að kaupa hlutafé í bankanum fremur en að veita honum lán gegn veðum. Lán er alltaf tryggari krafa en hlutafé.“

Verstu mistökin

„Hin svokölluðu „Neyðarlög“ sem sett voru í kjölfarið eru þó sennilega verstu mistökin. Eftir setningu neyðarlaganna var hæpið að fjármálakerfið gæti staðist. Nú höfum við séð að undanförnu að fjármálakerfi annarra landa eru í miklum vanda stödd. Margir hafa því spurt mig hvort að íslenska bankakerfið hafi átt einhverja möguleika í þessum ólgusjó. Að mínu mati er þessi spurning ekki réttmæt. Valkostirnir voru ekki óbreytt kerfi eða algjört hrun eins og við horfum upp á nú.“

Ekkert traust milli seðlabankastjóra og bankanna

„Það sem vantaði fyrst og fremst þegar Glitnir lenti í vandræðum var forysta. Í flestum löndum er þessa forystu að finna í seðlabönkum viðkomandi landa. Þegar miklir erfiðleikar eru uppi kallar hver seðlabanki alla helstu banka að samningaborði og staðan er rædd í hreinskilni. Síðan er tekin ákvörðun um það hvað af kerfinu megi bjarga og þá hvernig. Sú aðgerðaáætlun er síðan lögð fram fyrir helstu lánadrottna bankanna. Því miður taldi Seðlabanki Íslands sig ekki þurfa að leita fyrirmynda út fyrir landssteinanna og óskiljanleg er sú ákvörðun að halda forsvarsmönnum bankanna algerlega fyrir utan þetta ferli. Sennilega spilaði þar inn í að það ríkti aldrei neitt traust eða trúnaður á milli forsvarsmanna bankanna og seðlabankastjóra. Raunar ráðfærði seðlabankinn sig ekki einu sinni við sína eigin hagfræðinga né heldur við erlendu sérfræðingana sem bankinn hafði þó á sínum snærum.“

Rangt stöðumat

„Ljóst er nú að hæstráðendur Seðlabankans áttuðu sig engan veginn á stöðunni. Tal seðlabankastjóra í fjölmiðlum um að ríkissjóður yrði því sem næst skuldlaus eftir fall bankana er hrópandi dæmi um vanþekkingu og kolrangt stöðumat. Af þessu eru Íslendingar að súpa seyðið og ekki séð fyrir endann á afleiðingum þessara ólaga sem neyðarlögin eru og sennilega brýnasta verkefni stjórnvalda nú að vinda ofan af þessari lagasetningu. Þetta ásamt því að stjórnvöld vanræktu skyldu sína til að losa þjóðina undan skuldbindingum vegna Icesave á meðan færi var á eru megin ástæður þess að óttast má að Íslendingum muni reynast torveldara að ná sér á strik eftir kreppuna en öðrum þjóðum, þrátt fyrir að því ætti að vera öfugt farið.“

Markviss leki úr skýrslum

„Ljóst er að ljótur leikur er í gangi. Þessi leikur gengur út á að upplýsingum úr skýrslum ýmissa skoðunarnefnda sem vinna að rannsókn á falli íslenska fjármálakerfisins er markvisst lekið úr stjórnkerfinu til valinna fjölmiðla. Einhverra hluta vegna hefur þessi lekastarfsemi undanfarið nær eingöngu snúið að Kaupþingi. Um leið og reynt er að gera allt tortryggilegt varðandi Kaupþing hafa helstu ráðamenn þjóðarinnar, allt þar til Björgvin G. Sigurðsson sagði af sér í morgun, fríað sig ábyrgð á þeim hlutum sem ég hef í stuttu máli rakið hér að framan og eru auðvitað aðalatriði málsins. Þar til í dag, voru stjórnendur bankanna einu aðilarnir mér vitanlega sem axlað höfðu ábyrgð vegna ástandsins sem nú er i þjóðfélaginu. Meira að segja var nálega allri framkvæmdastjórn Kaupþings skóflað út úr nýja bankanum.“

Þessi skrif Sigurðar Einarssonar þykja mér, eins og áður sagði, vera afar áhugaverð. Ég hef lengi vitað að innan Kaupþings voru aðdáendur Davíðs Oddssonar færri en gengur og gerist, hver svo sem ástæðan kann að vera fyrir því. Sjálfur hef ég lengi verið stuðningsmaður Davíðs og tel hann einstakan stjórnanda. En mér þykja nokkur veikleikamerki á stjórnunarstíl hans hafa komið í dagsljósið á undanförnum misserum. Ber þar kannski hæst einangrunarstefna hans. Ég tel afar alvarlegt ef samskipti milli Seðlabankans og viðskiptabankanna hafi verið lítil sem engin undanfarin ár. Árangurinn sem Kaupþing náði á alþjóðavettvangi var einstakur, það er óumdeilt. Það að ráðfæra sig ekki við stjórnendur bankans (sem og hinna bankanna) á jafn viðsjárverðum tímum og voru uppi þegar kreppan skall á, er mikið glappaskot. Hreinskilin og góð samskipti er forsendan fyrir góðum árangri. Það blasir líka við núna að árangurinn varð enginn, heldur 100% fall. Ég er ekki fær um að dæma um hvort stefna Seðlabankans hafi verið rétt eða röng, þótt ég hallist að því að hún hafi verið röng. En Davíð kom ekki til bankans fyrr en 2005 svo það er nú tæplega hægt að skrifa ranga stefnu á hann einan.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Bréf Sigurðar Einarssonar

Ég sé rautt!

Skemmtilegt (en þó að sumu leyti sorglegt) er að fylgjast með ofsanum sem grípur um sig þegar minnst er á frjálshyggju. Þó er enginn í orði kveðnu á móti frelsi, að minnsta kosti ekki eigin frelsi. Hvað er það þá sem veldur geðshræringunni? Ég skal segja þér svarið: Það er ábyrgð. Ábyrgðin er óhjákvæmilegur fylgifiskur frelsisins. Það er hún sem svo margir skelfast. Vilja ekki þurfa að bera ábyrgð á neinu, vilja vera undir verndarvæng ríkisins svo þeir sjálfir þurfi ekki að standa á eigin fótum. Verstu tilfellin eru nú þegar í vinnu hjá ríkinu og það eru einmitt þeir sem eru hvað ömurlegastir í viðmóti þegar þjónusta á vegum þess er annars vegar. Þetta minnir mig á sögu:

Einu sinni leigði ég íbúð og pantaði síma. Fyrir mín mistök var símanúmerið tengt í ranga dós í húsinu. Ég hringdi í Póst og síma sem þá hét og sagði við símadömuna að mér hefði orðið á í messunni. Hún gerði sér lítið fyrir og hundskammaði mig. „Þú átt að passa þig á að skrá símann á rétt númer,“ sagði hún og hélt áfram nokkra stund. Þegar hún hafði skammað nægju sína gaf hún mér samband við viðeigandi deild.

Verkefnið framundan fyrir Íslendinga er að auka ábyrgð hvers og eins. Sjálfur myndi ég vilja styrkja áhugamál og atvinnu allra manna, en ég hef því miður ekki efni á því. Og þótt ég væri með debetkort á ríkiskassann gæti ég heldur ekki, í hans nafni, haldið öllum uppi vegna þess að ríkiskassinn er tómur.

Hér eru nokkrar samviskuspurningar:

Á horni Garðastrætis og Vesturgötu er söluturn. Eigandi þessa söluturns greiðir með aðstoð ríkisins matvælaframleiðanda sem framleiðir kindakjöt styrk svo hann fái haldið áfram rekstri. Óþarft er að taka fram að enginn greiðir, með aðstoð ríkisins eða úr eigin vasa, eiganda söluturnsins styrk til að halda sínum rekstri gangandi. Er þetta eðlilegt? Höfum við sem þjóð efni á þessu?

Fólk sem ákveður að eignast börn fær laun frá ríkinu á meðan og svo tekur hið opinbera að sér að gæta þeirra á sinn kostnað í mörg ár á eftir. Barnlausir einstaklingar þessa lands eru þannig skikkaðir til að greiða fyrir mínar barneignir og uppeldi. Finnst þér, kæri lesandi, ekki furðulegt að ríki og borg skuli taka að sér að halda uppi annars fullfrísku fólki sem valið hefur að eignast börn? Höfum við sem þjóð efni á þessu?

Sumir hafa áhuga á klassískri tónlist og hafa skuldsett ríkissjóð um milljarða tugi vegna þessa áhugamáls síns með því að láta reisa hús undir tónlistarflutning í höfninni í Reykjavík (fyrir utan að reka fyrir opinbert fé sinfóníuhljómsveit). Áhugafólk um bíla, frímerki, flugvélar, fiðrildi, tísku, förðun, pönk, teiknimyndablöð og blóðsugur svo dæmi sé tekið hafa minna fé milli handanna til sinna áhugamála vegna þess fjár sem það greiðir til áhugamanna um klassíska tónlist. Er þetta eðlilegt? Höfum við sem þjóð efni á þessu?

Frjálshyggja er annað orð yfir ábyrgð, og það er þess vegna sem ýmsir sjá rautt yfir frjálshyggju. En hvað er fegurra en að hver og einn beri ábyrgð á sér og gerðum sínum?

Er hægt með nokkrum rökum að halda því fram að það sé frjálshyggju að kenna að bankarnir hrundu? Því fer fjarri. Frjálshyggjan er alfarið á móti ríkisábyrgðum. Það hefur alltaf legið fyrir og hefur gert í áratugi. Hvað segir það um þá sem halda þessu fram? Það er augljóst: Þeir sjá rautt! Með slíkt fólk í forsvari getur Íslandi ekki annað en farnast illa. Það er staðreynd sem á eftir að renna upp fyrir mörgum á næstunni. Ekki henda mótmælaskiltunum alveg strax.

Orra sníld

Hver kannast ekki við að hafa fengið misgóðan mat um jólin? En ekki lengur, nú geta allir fengið sjávarfangið beint í fangið. Egozentric™®© hefur hannað glæsilega hönnun sem á sér enga fyrirmynd í gervöllum heimi. Síldarímyndin hefur fengið á sig blett undanfarið og því kominn tími á að fríska upp á hana. Í samvinnu við góðan viðskiptavin var hönnuð ný lína sem á eftir að slá eftirminnilega í gegn og verða Íslandsvinur um ókomin ár.

Orrasníld, maríneruð í bitum. Sérstakt tilboð: 8999 kr. krukkan (lok innifalið). Herramannsmatur á hvers manns borð.

Gátan um jólatréð leyst

Ég man hvað ég hló að Dave Allen þegar hann gerði grín að þeim sið að taka árlega afskorið tré inn í stofu og skreyta það. Hef alltaf furðað mig á þessu, en tekið þátt engu að síður, enda jólabarn. Um daginn fékk ég skyndilega einskonar vitrun, áttaði mig á því hvers vegna þetta er gert. Jólin eru sólstöðuhátíð þar sem því er fagnað að daginn er tekið að lengja á ný. Jólatréð, eða sólartréð, er vitaskuld tákn þess að brátt tekur gróðurinn við sér og trén laufgast. Jólatréð er hrísla sem tekin er inn í hús og laufguð með skrauti. Jólaserían og kúlurnar eru tré í skrúða með ávöxtum. Auðvitað! Að ég skyldi ekki átta mig á þessu fyrr!

Eðliegast er að taka lauflausa hríslu og skreyta, en grenitrén eru líka falleg. Ég fyrir mitt leyti fagna hækkandi sól engu minna þótt skeggjaður maður í skikkju ráfi um í veislunni. Sagan af honum er skemmtilegur spuni utan á sólstöðuhátíðina.