Vinstri grænt lýðræði

Hver kannast ekki við misbrest þegar kemur að því að velja rétta fólkið til starfa? En ekki lengur. Nú er komin skotheld aðferð við að velja á lista þar sem kynið er sett í öndvegi og aukaatriðin, eins og til dæmis hæfileikar, eru látin lönd og leið. Egozentric™®© er stolt af því að kynna bestu aðferð í heimi við að mismuna engum á grundvelli þess hvað er í klofi hans. Að vísu eru gerðar undantekningar á þessari reglu, en það er allt í nafni lýðræðisins. Ef til dæmis röng píka lendir í röngum stað færist hún á sinn rétta stað og verður þannig rétt samkvæmt lýðræðislegu vali forystunnar.

Vinstri grænt lýðræði. Stærð 1-100 litur rauður. Nú er í tísku að vera sósíalisti eftir að ríkisstyrkta- og ríkisábyrga nýfrjálshyggjan leið undir lok. Taktu þátt í nýju bólunni, vertu sósíalisti, kommúnisti eða jafnvel bara galinn. Skiptir ekki máli, aðalatriðið er að vera pólitískur. Verð aðeins 50 dalir. 

Samfylkingarlýðræðið

Hver kannast ekki við það að hafa kosið í prófkjöri og ekki fengið vilja sínum fullkomlega framgengt? En ekki lengur. Nú þarf enginn að kjósa í prófkjöri í fullkominni óvissu um niðurstöðuna á toppnum. Egozentric™®© kynnir nýja tegund lýðræðis á bol: SAMFYLKINGARLÝÐRÆÐI. Samfylkingarlýðræði er þeirrar glæsilegu náttúru að hinir alvitru foringjar fylkingarinnar raða sjálfum sér efst á listann svo það sé alveg öruggt að enginn kjósi vitlaust. Í Samfylkingarlýðræðinu eiga allir jafn lýðræðislegan kost á að komast til metorða, jafnvel þeir sem enda neðar en aðrir á listanum í Samfylkingarlýðræðislegum prófkjörum. Hvaða lýður vill ekki búa við slíkt ræði?

Samfylkingarlýðræði. Stærð 1-100, litur rauður. Vertu flottur, vertu töff, vertu Samfylkingarlýðræðislegur og vertu gangandi vitnisburður um heppilegt fyrirkomulag með persónukjöri gegn flokksræði. Verð 50 dalir. 0.1% af sendingarkostaði rennur óskipt í rannsóknarsjóð um samræðustjórnmál.

Matarkarfan.is

Matarkarfan er besti vinur buddunnar, hún er jákvæður punktur í tilverunni. Matarkarfan hjálpar okkur að fylla ísskápinn á hagkvæman hátt. Til dæmis ef til stendur að borða kjúkling um helgina. Þá er fyrsta skrefið að fara á matarkarfan.is og athuga hverjir eru að bjóða ódýran kjúkling.

Matarkarfan.is er hugarfóstur fóstbræðranna Svavars og Orra og er í umsjón fóstsystur okkar Katrínar Jónsdóttur. Við hvetjum alla vini til að líta við, skrá sig á póstlistann og fá tilboð send heim í hverri viku. Við viljum aukna samkeppni, meira gegnsæi á markaðnum og umfram allt meiri jákvæðni gagnvart kaupmönnum. Það hefur verið hamast of mikið á þeim undanfarin ár. Vel má vera að sumir hafi misnotað sér markaðsráðandi stöðu, en staðreyndin er engu að síður sú að ríkið, stjórnmálamennirnir okkar, eru helstu óvinir íslenskra neytenda. Það eru þeir sem setja á verndartollana og þeir sem setja á vörugjöld (eða neita að afnema þau) og hvað þetta heitir nú allt.

Á Matarkörfunni er líka fréttastofa sem flytur fréttir af matvörumarkaðnum og líka af áhugaverðum málum sem eru í deiglunni. Nýjasta fréttin er til dæmis af áttburamömmunni Nadyu Suleman, en hún er að gera allt vitlaust hérna í Bandaríkjunum.

Fingur annarrar handar

Hver kannast ekki við það að hafa logið eins og hvert annað svín? Sagt eitthvað teljandi á fingrum annarrar handar þegar í raun þurfti báðar hendurnar í talninguna og jafnvel tærnar líka? En ekki lengur. Nú hefur góður viðskiptavinur sett á markað nýja vöru, fingurágræðslu, fyrir þá sem vilja geta notað frasann áfram án þess að gerast auvirðilegur lygari. Egozentric™®© París, London, New York, Tókíó, tekur þátt í markaðsherferðinni í von um gróða. Hugsa sér! Ef Egozentric™®© fengi krónu í hvert skipti sem stjórnmálamenn ljúga!

Fingur annarrar handar. Litur rauður. Stærð 1-100. Vertu heiðarlegur, verur ærlegur, vertu ólyginn. Ekki teygja á sannleikanum bættu frekar við puttum. Puttaðu það niður og fáðu þér bol. Verð aðeins 50 dalir. Hálft prósent af virðisaukaskattinum rennur óskiptur í lygamælasjóð ríkisins.

Sigurgeir Orri fordæmir Bandaríkin

Íslenska innanhöfuðsráðuneyti Sigurgeirs Orra Sigurgeirssonar sendi frá sér rétt í þessu harða yfirlýsingu þar sem lýst er yfir áhyggjum af upplýsingaskorti bandarískra yfirvalda um sjálfbæra nýtingu gæða hafsins. Ofverndun dýrategunda veldur miklu ójafnvægi sem getur valdið miklu meiri skaða en hófleg nýting. Einnig lýsir ráðuneytið miklum vonbrigðum með að Bandaríkjamenn skuli láta glepjast af áróðri atvinnugræningja sem í sjónvarpsauglýsingum ljúga upp í opið geðið á sínum eigin samlöndum að ísbirnir séu í bráðri útrýmingarhættu þvert á rannsóknir vísindamanna. Bandaríska þjóðin á að spyrja sig næst þegar þessi auglýsing birtist: Hvernig lifðu ísbirnirnir af síðasta hlýindaskeið?

Bandaríkin fordæma hvalveiðar

Hass lögleitt í Kaliforníu?

Mikil eru vandræði Kaliforníuríkis. Það á engan pening. Til að grynnka á skuldunum hyggjast stjórnmálamenn þess lögleiða hassið, gera það að venjulegri söluvöru og setja á það skatt og stoppa með honum upp í gatið á fjárlögunum.

Þetta er einhver mesta snilldartillaga sem frá nokkrum stjórnmálamanni hefur komið. Ég held að ekkert ríki á jarðkringlunni hafi fleiri einstaklinga í fangelsi fyrir hasssölu, -reykingar eða -ræktun en Kalifornía. Um leið og lögleitt væri hassið mætti sleppa þeim gúbbum sem gerðust svo djarfir að vesenast með það (selja, neyta, smygla, rækta) og segja svo upp öllum þeim lögregluþjónum sem hafa ekkert betra að gera en eltast við hasshausa og öllum þeim fangavörðum sem hafa ekkert betra að gera en hanga yfir hasshausum. Stórkostlegur sparnaður!

Það líður ekki sá dagur að maður sjái ekki frétt um það á Íslandi að þessi eða hinn hafi verið gripinn við hassræktun og þaðan af verra. Hugsið ykkur hvað það mætti spara mikið í löggæslunni á Íslandi ef þeim heimskulega eltingarleik væri hætt og hver og einn látinn meta það, rétt eins og með áfengið, hvort hann setur efnin í líkama sinn eða ekki.

Með þessu er ég ekki að mæla hassreykingum bót, eingöngu að benda á hversu bannið við hassreykingum er heimskulegt. Með slíku banni er verið að taka rétt og stjórn af fólki, réttinn til að lasta og stjórnina til að taka ákvarðanir í eigin málum. Engum ætti að dyljast að dópneysla er hættuleg, hvort sem dópið heitir tóbak, hass eða áfengi. Hversvegna þá að mismuna dópinu? Hver er það nákvæmlega sem telur sig þess umkominn að meta hvað er gott og hvað er vont dóp? Þarf ekki að kæra þessa hróplegu mismunun til mannréttindadómstóls Evrópu? Herra dómari: Hvers vegna má kaupa áfengi úti í búð en ekki hass? Hvers á hassið að gjalda?

Mikil viðurkenning

Það er sem sagt í fína lagi að hryðjuverkalögum sé beitt á Ísland. Voru þessi lög ekki annars sett gegn hryðjuverkum? Beiting þessara laga var ekkert annað en misnotkun á valdi og sýnir hve hættulegt það er að eftirláta stjórnmálamönnum völd. Um leið og þeir geta, misnota þeir þau. Mannréttindadómstóllinn er ef til vill ekki rétti stóllinn til að dæma um þetta mál, en siðferðislega hafa Bretarnir gert upp á bak og rúmlega það. Hvurslags dómadagsvitleysingur myndi annars beita hryðjuverkalögum á Ísland? Það er ekki annað hægt en hlæja að þessu. Upphæðirnar sem um ræðir og Bretarnir vour hræddir um að færu úr þeirra umdæmi í eitthvað annað eru óverulegar. Við erum örþjóð! Við erum 300 þúsund! Þetta sýnir betur en nokkuð annað hve getulaus stjórnvöld á Bretlandi eru. Verkamannaflokkurinn er systurflokkur Samfylkingarinnar (þótt hún vilji ekki kannast við það núna). Samfylkingin lætur smámálin vera aðalmálin og klúðrar því sem máli skiptir. Þau setja sig á háan hest þrátt fyrir að allt hafi hrunið á þeirra vakt. Húrra fyrir þeim. Skoðanakönnunin sagði að við værum á réttri leið. Hvað gerðist?

Hætt við málssókn gegn Bretum

Svartir dagar

Ég gleymi ekki þeim degi þegar ég frétti að það ætti að ríkisvæða stjórnmálaflokkana á þingi. Situr ljóslifandi í minningunni við hliðina á deginum þegar Suðurlandsskjálftinn reið yfir.

Það að stjórnmálaflokkarnir séu á framfæri ríkisins er einhver mesta hneisa Íslandssögunnar. Það eru svik við lýðræðið og þjóðina. Þau ólög verður að afnema ekki seinna en strax. Þau hljóta að vera brot á stjórnarskránni.

Framtíðarstefna Íslands ætti tvímælalaust að vera sú að minnka sem frekast er unnt þann sjóð sem stjórnmálamenn ráðskast með. Það gerir tvennt: Minnkar líkur á spillingu og eykur frelsi með ábyrgð.

það þarf stjórnmálaflokk í framboð á Íslandi sem þiggur ekki fé frá ríkinu (utan þings sem innan) og hefur á stefnuskránni að auka ábyrgð hvers og eins.

Daginn sem ég frétti af ríkisvæðingu stjórnmálaflokkanna var ég að fara til Þóris Óskarssonar flugstjóra vegna Loftleiðamyndarinnar sem ég vann þá að. Við Beggi vinur minn vorum að fara að taka viðtal við hann. Ég man ég lagði bílnum frekar langt frá heimili hans fyrir mistök. Það var sagt frá þessu í útvarpinu meðan ég var að leggja. Ég var svo reiður að ég byrjað á því að tala um þetta þegar Þórir bauð okkur inn. Hann horfði á mig undrandi og sagðist svo vera sammála mér. Síðan jafnaði ég mig og gat tekið viðtalið.

Ekki brautryðjandi

Án þess að lítið sé gert úr hlut Sigurðar í uppgangi og rekstri Loftleiða, er ekki rétt að kalla hann brautryðjanda. Þegar Alfreð Elíasson lagði til við stjórn félagsins að Lúxemborg yrði gerð að áfangastað félagsins í Evrópu var Sigurður Helgason alfarið á móti því og sagði það stappa nærri bilun að ætla að fljúga þangað. París og London væru aðalstaðirnir. Um þetta skrifaði hann langt bréf sem öllum er frjálst að lesa.

Munurinn á Lúxemborg og París og London var sá að Loftleiðamenn gátu ráðið verði flugfarsins þangað sjálfir, en flugferð til Frakklands og Bretlands kostaði fyrirfram ákveðið IATA-ríkisfargjald. Hefðu Loftleiðir farið að ráðum Sigurðar hefði fyrirtækið aldrei getað boðið lág fargjöld sem var forsendan að því að þeir náðu fótfestu á markaðnum í Bandaríkjunum.

Sigurður kom til starfa hjá Loftleiðum 1961 og gerðist þá yfirmaður Loftleiða vestanhafs. Markaðssetning Loftleiða í Bandaríkjunum fór fram á sjötta áratugnum þegar Sigurður var á Íslandi og stjórnaði steypustöð ásamt því að vera stjórnarmaður í Loftleiðum frá 1953. Sigurður Magnússon blaðafulltrúi Loftleiða fagnaði tíu ára afmæli Atlantshafsflugsins 1958 með því að segja að nú væru Loftleiðir komnar með fótfestu á hinum gjöfula markaði vestanhafs og spennandi væri að sjá hvar félagið yrði statt að tíu árum liðnum. 1968 var eitt af toppárum Loftleiða. Sigurður Magnússon sá að mikið var í vændum strax 1958.

Þótt margt megi eflaust gott segja um Sigurð, er rangt að segja að hann hafi verið brautryðjandi í ódýrum flugferðum, þar sem hann var á móti þeim í upphafi. Það er líka rangt að hann hafi byggt upp markaðinn í Bandaríkjunum.

Minningu Sigurðar er enginn greiði gerður með rangfærslum. Sagan mun vonandi dæma hann að verðleikum.

Sendi aðstandendum hans samúðarkveðju,

Sigurgeir Orri Sigurgeirsson

Sigurður ruddi lággjaldaflugfélögum braut

Stjórnmálamenn og bankamenn

Ef þú vilt finna, á eigin skinni, hvernig uppskriftin að kreppu er skaltu láta þau boð út ganga að þú hyggist skrifa uppá víxla, í nafni réttlætis, bræðralags og samhjálpar, hjá öllum sem vilja. Stjórnmálamenn í stjórnum ríkisrekinna sjóða (Fanny Mae, Freddie Mac) skrifuðu upp á víxla, í nafni réttlætis, bræðralags og samhjálpar hjá öllum sem vildu. Það var uppáskrift að kreppunni sem nú er.

Bankarnir sem hrundu eru afleiðing af þessu ástandi, ekki orsök þess.

Þótt ljóst sé að stjórnmálamenn eigi stærsta sök á því hvernig komið er fyrir heimskúlunni nú um stundir hvað efnahagsmál varðar er engu að síður verið að auka þátt þeirra (raunar þeir sjálfir) í efnahagslífinu með stórkostlegum ríkisvæðingum og skrilljónaaustri fjár í smurningu á legur efnahagslífsins. Er ekki eitthvað bogið við það? Þetta er í sama anda og það sem kom okkur í klípu: Stjórnmálamenn að gera allt fyrir alla.

Það fer ekkert á milli mála að rót vandans er að finna í íbúðalánasjóðum ríkisins í Bandaríkjunum. Að beiðni og þrýstingi demókratískra stjórnmálamanna í valdatíð Clintons, sem vildu ólmir gera góðverk sín á kostnað annarra, fóru sjóðirnir að lána fólki án traustra veða og Bush-stjórnin hélt þessari vitleysu áfram. Svo fyrir einhvern misskilning eða vísvitandi svik voru þessir lánapakkar settir út í hagkerfið til annarra banka í vafningum sem ekki nokkur leið var að sjá að voru byggðir á sandi. Sprengmenntuðustu spekingar heims frá bestu skólum heims á hæstu launum heims með fullkomnustu tölvukerfi heims botnuðu ekkert í þessu. Líklega var þeim hjartanlega sama meðan allt lék í lyndi.

Munurinn á stjórnmálamönnum og bankamönnum er sá að stjórnmálamennirnir vinna við að tala, eru vanir að mæta í fjölmiðla og skýra sín sjónarmið og leka upplýsingum í handgengna blaðamenn. Þar af leiðandi eru sjónarmið stjórnmálamannanna meira áberandi í fjölmiðlum en bankamanna. Stjórnmálamennirnir kenna vitaskuld bankamönnunum um ófarirnar. Hvað annað?

Hitt er og vandamál að stjórnmálamennirnir sæta engri beinni ábyrgð. Þeir falla jú í kosningum eða draga sig í hlé. En þeir bera enga ábyrgð á stanslausum hallarekstri opinberra stofnana, eins og til dæmis Reykjavíkurborgar. Því þarf að breyta. Ef sú regla væri við lýði væri formaður eins stjórnmálaflokksins nú á Kvíabryggju eða í Litháen á skiptiprógrammi.

Ég ætla ekki að rausa meira um þetta í bili, en hvet lesendur til að láta ekki stjórnmálamennina blekkja sig. Ekki er úr vegi að spyrja næst þegar stjórnmálamaður ætlar að „slá skjaldborg um heimilin“: Myndi ég geta hjálpað öllum þótt ég hefði debetkort á ríkiskassann? Jafnvel þótt við horfum framhjá þeirri staðreynd að hann er tómur núna, sér hver maður að þetta gengur ekki upp. Er innihaldslaust kjaftæði. Er ekki komið nóg af því? Er ekki kominn tími til að hver og einn taki aukna ábyrgð á sér og gerðum sínum?