Dauð blóm á skrifstofu Hitlers

Í morgun vökvaði ég gulu túlípanana sem við keyptum í IKEA um daginn. Það minnti mig á heimildarmyndina Blindi bletturinn sem við horfðum á í gærkvöldi. Myndin er viðtal við Traudl Junge sem var einkaritari Hitlers frá 1942 til hinsta dags. Traudl sem var full sjálfsásökunar en jafnframt sjálfsfyrirgefningar, dró upp eftirminnilega mynd af yfirmanni sínum og daglegu lífi hans. Traudl þótti sérstakt að Hitler vildi ekki hafa afskorin blóm á skrifstofunni. Vildi ekkert dautt inni hjá sér.

Svona hluti má túlka. Einhver mesti morðingi mannkynssögunnar vildi ekki hafa dauð blóm á skrifstofunni sinni. Var samviskan að plaga hann eða var þetta bara ósköp venjuleg dilla?

Ég hallast að því að blómin hafi verið tákn fyrir alla þá sem hann lét drepa; voru afskornir í blóma lífsins. Ekkert dautt á skrifstofu Hitlers styður líka við það sem Traudl sagði um að þau hefðu verið í einskonar blindum bletti, ekki séð hvað gekk á fyrir utan. Í blinda blettinum var enginn dauði, engin afskorin blóm, aðeins fögur sýn um þúsund ára ríki aríanna.

Kýs ekki Sjálfstæðisflokkinn

vegna sjónarmiða Gunnars J. Birgissonar og Ármanns Ólafssonar um að eina leiðin til að efla almenningssamgöngur sé að útbúa sérstakar forgangsakreinar fyrir strætisvagna. Það er galin hugmynd vegna þess að fyrirsjáanlegt er að bílum mun fjölga mjög í framtíðinni og ef akreinum verður fækkað svo strætó fái nægt pláss mun öngþveitið bara aukast. Fyrir utan að strætó er mjög lengi á milli staða þó göturnar séu auðar. Það er farinn stór hringur og stoppað á fjölmörgum stöðum. Sérstakar akreinar fyrir stræisvagna er tálsýn sem aðeins mun tefja fyrir og skerða lífsgæði okkar.

Miðað við hve höfuðborgarsvæðinu er naumt skammtað fé á samgönguáætlun er ekki nokkur von til þess að sérstakar akreinar fyrir strætisvagna verði lagðar (fyrir utan plássleysi) án þess að tekið verði af þeim akreinum sem fyrir eru. Þetta vita Gunnar og Ármann. Þeir vita líka vel að strætisvagnar eru umhverfissóðar. Orkusóun á hvern farþega með strætó er miklu meiri en á hvern farþega með fólksbíl. 

Svo virðist sem strætisvagnarnir hafi þyrlað upp svo miklu svifryki að Gunnar og Ármann sjá ekki lengur hversu bjánalegt það er að ætla að auka rými strætó á kostnað fólksbílsins.

Ætli ég verði ekki að láta utanríkismálin ráða atkvæði mínu í vor. 

Fegurð mannlífsins

Ef ég hugsa um orðið forræðishyggja dettur mér fyrst í hug stjórnmálaflokkar vinstramegin við miðjuna. Það eru jú þeir sem telja sig vita betur hvað mér og þér er fyrir bestu. Hvort sem þeir viðurkenna það eða ekki, blasir það við af gjörðum þeirra og skoðunum. Þeim finnst að ríkið eigi að sjá um  flest - ef ekki allt - og þeir og vinir þeirra eigi svo að stjórna ríkinu. Þeir voru til dæmis á móti því að við gætum keypt bjór á Íslandi (og eru trúlega enn), þeir voru líka á móti því að fleiri en ein sjónvarpsrás væri á Íslandi. Þeir vildu ekki að ríkið seldi bankana, símann, skipafélagið, prentsmiðjuna, bifreiðaskoðunina og lyfjaverksmiðjuna. Og þeir eru auðvitað á móti klámi. Ef þeir réðu á Íslandi væri klám bannað með öllu og sérstök lögregla sæi um að enginn færi á klámsíður á netinu. Þessi frétt birtist á Vísi 25. febrúar:

Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstri grænna, vill setja á fót netlöggu, til þess að hindra aðgang að klámi og annarri óáran, á netinu. Steingrímur lét þessi orð falli í Silfri Egils á Stöð 2 í dag. Það var verið að ræða um klámráðstefnuna sem ekki fékk inni á Íslandi, og Egill spurði Steingrím hvort hann vildi þá ekki ganga lengra og skera upp herör gegn öllu klámi. Steingrímur kvað já við. Hann sagðist vilja stofna netlögreglu sem meðal annars og einkum ætti að koma í veg fyrir klámdreifingu á netinu. Steingrímur kvaðst einnig vera á móti nektar og súlustöðum, og ef hann fengi að ráða myndi hann reyna að koma þeim úr landi.

 

Í viðtali í Blaðinu um daginn bölsóttaðist Davíð Þór Jónsson, fyrrverandi Bleikt og blátt ritstjóri, út í þá sem voru á móti því að klámframleiðendur kæmu til landsins og kallaði það forpokun og forræðishyggju. Blaðamaður (Kolbrún Bergþórsdóttir) benti honum á að hans flokkur, Vinstri grænir, hafi talað nokkuð einum rómi í þessu máli og spurði hvort hann styddi ekki þann flokk. Davíð sagði svo vera, en það væru umhverfis- og utanríkismálin sem réðu atkvæði hans.

Kæmust Vinstri grænir til valda, væri netlögregla næsta vís og það veit Davið. En það gerir ekkert til, hann kaus þá vegna umhverfis- og utanríkismálanna.

Í þessum skringilegu mótsögnum birtist Fegurð mannlífsins. Fegurð vegna þess að það er ekki hægt að segja neittt annað. Lífið er mótsagnakennt og því meira æpandi sem mótsagnirnar eru, því fegurra.

Fleiri standa frammi fyrir svipaðri mótsögn, þó ekki sé hún eins svæsin og hjá Davíð Þór. Það voru nefnilega vel flestir stjórnmálaleiðtogar þessa lands sem misstu fótanna á klámsvellinu. Sumum er kannski vorkunn, það er stutt í kosningar og pólitískt hugrekki með minnsta móti. Álit mitt á sumum stjórnmálamönnum hefur minnkað talsvert. Var þó ekki úr háum söðli að detta. Það vantar menn með pólitískt hugrekki, menn sem þora að standa við skoðanir sínar og hugsjónir, ef þeir hafa þá einhverjar.

Heilt yfir er ég sár vegna þessa máls, sár vegna þess að frjálslyndi, frelsi og mannréttindi, lutu í lægra haldi fyrir forpokun og forræðishyggju.

Ætli ég verði ekki líka að láta utanríkis- og umhverfismálin ráða mínu atkvæði í vor.

Gamla bloggið mitt

Fyrir þá sem sakna gamla góða bloggsins míns, er það komið upp að nýju. Þar er má segja sagan handan sögunnar.

Kemur ekki á óvart

Þetta mun þó tæplega verða til þess að sanntrúaðir PC þrælar söðli um. Það hefur sýnt sig að það er alveg sama hversu slappt stýrikerfið þeirra er, þeir halda áfram og áfram og áfram...

Vista sagt hamla skilvirkni

Vistarband á landsbyggðina

Í morgun var frétt í Ríkisútvarpinu sem sagði frá ólöglegum innflytjendum í borgum Kína. Þessir ólöglegu innflytjendur búa víst við ömurlegar aðstæður; vinna skítavinnu með léleg laun og lélegan aðbúnað. Vegna uppgangsins í Kína flykkjast margir á mölina til að freista gæfunnar. Telja hag sínum betur borgið en í sveitinni, þaðan sem þeir koma. Já, þeir koma úr kínversku sveitinni og vilja flytja til kínversku borgarinnar. En um leið og þeir gera það, eru þeir orðnir ólöglegir innflytjendur. Kóngur í sveitinni, úrhrak í borginni. Vistarbandið er í fullu fjöri í Kína.

Íslendingar ættu að gefa vistarbandinu annað tækifæri. Höfuðborgarsvæðið þenst út með auknum umferðarteppum og mengun. Lausnin er vitaskuld sú að gera alla sem nú búa utan þess að ólöglegum innflytjendum ef þeir flytja til borgarinnar. Það myndi stemma verulega stigu við fækkun í sveitum landsins. Akureyri myndi blómstra á ný, ný störf yrðu til á Ísafirði og fjölgun hæfist aftur á Vestfjörðum. Atvinnurekendur á höfuðborgarsvæðinu fengju heilmikið ólöglegt INNLENT vinnuafl sem þeir geta farið með eins og Pólverja.

Ég veit ekki af hverju ég er að skrifa um þetta, mér fannst bara svo skrýtið að heyra um að til væru ólöglegir innflytjendur í eigin landi. Ég fann til minnimáttarkenndar yfir því að Ísland skuli ekki hafa svona líka. Við viljum jú ekki vera eftirbátar útlendinganna. 

Offita er stórum matarskömmtum að kenna

Ábyrgðin á þessu vandamáli hvílir á stjórnvöldum. Þau eiga að skikka með boðum og bönnum veitingahúsin til að minnka matarskammtana og nota einungis lina fitu og aðra hollustu. Þetta er boðskapur stjórnlyndra í dag og því miður tekur Morgunblaðið undir slík sjónarmið (sjá úrklippu). 

Í vetur rakst ég á þátt í sjónvarpinu sem heitir Biggest Loser og var raunveruleikaþáttur um fólk í megrun. Sá sem missti mest sigraði. Þátturinn sem ég sá var úrslitaþátturinn og þar kom ákaflega skýrt fram hvar baráttan fór fram. Það var hjá einstaklingnum, keppendunum. Ekkert ríkisvald eða stofnun um heilsu lýðsins hafði neitt með það að gera hvort fólk borðaði mikið eða lítið, hollt eða óhollt. Það var mjög eftirminnilegt að sjá einn keppandann hoppa af kæti við það eitt að komast í gallabuxurnar beint úr þurrkaranum.

Ef ég byði fólki í mat og setti þrefalt meiri mat á diskinn þeirra en þörf er á, hvort er það mitt mál eða þeirra hvort þau klára matinn? Eru gestirnir ekki full færir um að ákveða hvað þeir borða mikið? Er það ekki á þeirra ábyrgð? Eða er það kannski á ábyrgð ríkisins? Auðvitað! Lýðheilsustöð ríkisins á að ákveða samræmdan opinberan matarskammt og skammta okkur svo á diskinn. Ég sé fyrir mér fulltrúa Lýðheilsustöðvar á hverju veitingahúsi að fara yfir matarskammtana. 

 

Þreyttur en vaki samt í símskeytastíl

Fór í fótbolta í kvöld. Salurinn var kaldur sem ís. Sparkaði í knött. Tognaði lítillega á læri.

Fékk mikið koníak í afmælisgjöf. Verð fullur næstu árin. Næ vonandi að klára fyrir 50.

Gústa systir er komin á msn. Hún safnar brosköllum.

Er enn að venjast þessu Moggabloggi. Möggubloggið er komið á Moggablogg. Nú ibbar hún Moggablogggogg.

Meðgangan gengur vel. Heiðrún sefur núna. Frétti af þúsund fæðingum á netinu. Bíð eftir slóð í tölvupósti. Erum spenntust fyrr Vigni Gný sem stendur. Húnn Hnúi er líka heitur.

Tilgangur Heimsverndar staðfestur

Eins og sumir lesendur þessa vefkima vita, er ég stjórnarmaður í Heimsvernd ásamt Gogga og nýliðanum Snorra Bergs. Eitt af markmiðum Heimsverndar er að vernda heiminn fyrir umhverfisverndarsinnum. Hafi einhver haldið að það markmið væri grín, skal sá hinn sami hætta að hlæja og það strax.

Ef heimurinn þarfnast einhvers er það vernd gagnvart þeim sem valið hafa náttúruverndarmálstaðinn í valdabrölti sínu. 

Stjórnmálaflokkur sem setur umhverfisvernd í eigin nafn er sérstaklega varasamur. Það kom vel í ljós á landsfundi flokksins og sagt var frá í Vefþjóðviljanum á mánudag.

Einum fulltrúanum fannst grunsamlegt hversu margir bílar voru á bílastæðinu við fundarstaðinn (einkabíllinn er "vondur"). Yfirheyrði hann flokkssystkini sín um málið og voru niðurstöðurnar þessar:

Enginn kom fótgangandi á þingið.

Enginn kom með strætó á þingið. 

Einn kom hjólandi á þingið.

Allir hinir komu akandi á eigin bíl á þingið. 

Niðurstaðan er, eins og sjá má, dapurleg. Aðeins einn fulltrúi er sannur í trú sinni. Hinir eru einlægir stuðningsmenn einkabílsins þótt þeir viðurkenni það ekki opinberlega og myndu, ef þeir kæmust til valda, reyna að hamla för minni og þinni sem mest um vegi borgarinnar, í nafni umhverfisverndar.

Skilaboð Heimsverndar til þeirra eru: Ef þú ætlar að bæta heiminn, byrjaðu þá á sjálfum þér. 

Handhafar almenningsálitsins

Ánægjulegt er að sjá að handhafar almenningsálitsins eru komnir fram. Ég var einmitt að velta því fyrir mér hverjir það væru sem teldust vera almenningsálitið. Það er amk. ljóst að hvorki ég, né þúsundir annarra sem eru undrandi á viðbrögðum stjórnmálamanna og Hótels Sögu gagnvart klámframleiðendum, teljumst  hluti af því. 

Þar sem almenningsálitið er komið í einkaeign, telst ég héðan í frá hluti af fjölmenningsálitinu. Fjölmenningsálitið lýsir yfir furðu sinni á þeim skorti á umburðarlyndi, hroka, tvöfeldni og ofbeldi sem birtist í aðgerðum þrýstihópa gegn framleiðendum LÖGLEGS klámefnis á internetinu. Fjölmenningsálitið harmar einnig þann grundvallarmisskilning á eðli opins og lýðræðislegs þjóðfélags sem birtist í andúðinni gegn klámframleiðendum.

Stígamót segja þjóðina hafa staðið saman og hafnað kláminu