Guð er ekki fullkominn

Egozentric designs® París, Róm, London, New York, kynnir með stolti nýjustu hönnun aðalhönnuðar fyrirtækisins. Verðið svíkur engan, aðeins 15 þúsund krónur fyrir utan vsk. og flutningskostnað. Fæst í öllum stærðum.

Hvað sýnir reynslan?

Fyrir nokkrum árum þegar Hrefnuveiðar hófust æptu margir í örvæntingu að hvalaskoðanir myndu leggjast af ef slíkur ósómi yrði leyfður og ferðaþjónustan myndi bíða óbætanlegan skaða.

Hver er reynslan?

Hún er sú að aldrei fleiri heimsækja Ísland og aldrei fleiri fara í hvalaskoðanir.

Þarf að ræða þetta eitthvað frekar? 

Vinstristefna að tala niður atvinnulífið

Strikamerkið snýr að skannanum

Sem meðvitaður neytandi og góðhjartaður að eigin áliti ákvað ég eitt sinn að gera afgreiðslubarninu á kassanum lífið léttara með því að raða öllum vörum þannig á færibandið að strikamerkið sneri að skynjaranum. Það gekk ljómandi vel, barnið skannaði alla matarkörfuna á met-tíma. Vörurnar hrúguðust upp á aftara færibandinu og ég hafði ekki undan að raða í pokana. Áður en varði var barnið farið að afgreiða næsta viðskiptavin og vörur hans hrúguðust utan í mínar. Það myndast alltaf einhvers konar drullaðu-þér-út-ástand þegar maður hamast við að raða í pokana og greiðir, en aldrei eins ýkt og þegar ég ákvað að vera góður. Nú er ég hættur að vera góður. Það er bara óþægilegt, og maður fær engar þakkir, eins og til dæmis hjálp frá kassabarninu við að raða í pokana, í staðinn. Held meira að segja að það hafi ekki einu sinni tekið eftir góðverki mínu. Mér finnst þetta ljóður á ráði kaupmanna að hafa engan til að hjálpa fólki að raða í poka. Ég minnist þess að í Bandaríkjunum setti afgreiðslumaðurinn vörurnar beint í poka (sem voru opnir í sérstökum stöndum) og það var meira að segja líka starfsmaður sem hjálpaði til. Það var þjónusta í lagi. Ég ætla að prófa að snúa strikamerkjunum að skynjaranum næst þegar ég versla í því ágæta landi.

Boðskapur sögunnar er að það borgar sig ekki alltaf að vera góður, eins kaldranalega og það hljómar nú. Laun heimsins eru vanþakklæti. Sniff.

Idjótískt

Svona lokanir gera það einungis að verkum að færri bílastæði eru fyrir kaffihúsagesti og þeir sem vilja sýna sig og sjá aðra út um bílgluggann (með skrúfað niður og sólgleraugun og hárgel) geta það ekki. Bílar og menn eru fallegir saman. Hættið þessum bjánalega ofstopa gegn bílnum. Þessi grænu skref eru hlægileg sjálfsblekking og sýndarmennska.

Lok lok og læs í Pósthússtræti

Glápti um of

Guttormur Melsteð bifvélavirki hlaut nýlega dóm, 10 daga skilorðsbundið fangelsi, fyrir glæp sem flestum þykir heldur lítilfjörlegur, en er etv. til marks um breytta tíma. Er hann sá fyrsti sem dæmdur er eftir nýju lögunum sem samþykkt voru skömmu eftir að Vinstri Grænir og Samfylkingin settust í ríkisstjórn. Aðspurður sagði Steingrímur J. Sigfússon dómsmálaráðherra að þetta væri bara byrjunin. Ósiðleg hegðun á netinu verði ekki liðin, í hvaða formi sem hún birtist. „Við höfum öfluga eftirlitssveit sem fylgist með borgurunum á netinu. Eftir síðustu aukafjárveitingu var hægt að fjölga um 1000 manns í sveitinni og fjárfesta í öflugri eftirlitsbúnaði. Í framtíðinni hyggjumst við virkja enn fleiri til eftirlitsins því meinið er enn mjög margt á netinu, meira en sú úrvalssveit sem við höfum nú á að skipa ræður við.“

Guttormur vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið þegar netlögreglan ruddist inn á heimili hans í Bogahlíðinni fyrr í vetur og handtók hann og gerði tölvuna upptæka. „Það var ekki fyrr en ég var kominn niður á stöð að ég komst að því hvað það var sem ég hafði gert af mér,“ sagði Guttormur í samtali við Slefað og skeint. „Glæpurinn var sá að ég hafði glápt of mikið á Ítalíu!“ Hvernig kom það til? spyr blaðamaður. „Ég var að velta fyrir mér hvert ég átti að fara í fríinu í sumar og hafði opnað Google-jörð forritið og var að skoða Toskana-hérað á Ítalíu. Ég hef trúlega glápt í yfir 5 mínútur sem er hámarkið skilst mér.“ 

Dómsmálaráðherra sagðist ekki tjá sig um einstök mál, en taldi hámarks gláptíma 5 mínútur á hvert land hæfilegan, óháð stærð. „Þau eru öll jafn stór á tölvuskjánum, fer bara eftir því hversu nálægt viðkomandi áhorfandi er,“ sagði ráðherrann og benti jafnframt á að það séu fjölmörg lönd í heiminum sem hafa samþykkt sambærileg lög. Er blaðamaður spurði hvaða lönd það væru sleit ráðherrann símtalinu. Nánari rannsókn leiddi í ljós að Búrma, Kúba, Lýbía, Norður Kórea og Noregur hafa gert gláp refsivert. 

Slefað og skeint vonar að Guttormur haldi skilorðið. 

Ekkert að óttast

Fátt er skemmtilegra en dómsdagsspár sem skáka hvor annarri út. Áhyggjufullir Byron-sérfræðingar sem verja öllum sínum akademísku kröftum í greinaskrif um loftslagsmál geta hætt því nú þegar. Síðustu áratugi hafa ófáir snillingarnir spáð því að olía gangi senn til þurrðar, eftir 10 ár, 15 ár og svo framvegis. Og enn er verið að spá því að olían klárist. Ég held að flestir geti verið sammála um að olían mun klárast á næstu 100 árum, amk. minnka mjög mikið, ég tala nú ekki um ef allir Kínverjar kaupa sér bíl. Það er vitaskuld hryllileg framtíðarsýn. Hugsið ykkur öngþveitið! Ekkert bensín! Ekkert eldsneyti til að setja á einkaþotuna til að komast á næstu umhverfisráðstefnu!

Fátt er svo með öllu illt... Ef engin er olían er heldur enginn útblástur koltvísýrings!

Hin stórkostlega hætta sem mannkyni stafar af gróðurhúsagasinu mun hverfa af sjálfri sér.

Þessu fylgir mikill léttir, en líka tregi. Nú vantar mig dómsdagsspá í formi Heimur versnandi fer til að næra óttann, óttann sem lúrir í dulvitundinni og heimtar sitt. 

Allt sem aflaga hefur farið í Reykjavík er flugvellinum að kenna

Fyrir nokkrum dögum var grein með þessu inntaki eftir mann, arkitekt, í Morgunblaðinu. Hann taldi að vegna þess að þetta dýrmæta svæði skyldi hafa verið tekið undir flugvöll hefði byggðin í Reykjavík þvingast út um holt og hæðir og orðið jafn gisin og hún er í dag. Ef bara mönnum hefði borið gæfa til að leggja flugvöllinn niður strax eftir stríð væri Reykjavík nú paradís með þéttsetnum almenningsvögnum og raunverulegum miðbæ. Gott ef hann sagði ekki líka að allt sem gengið hefur honum sjálfum í mót í lífinu væri flugvellinum að kenna. Það er amk. tilfellið með mig. Ég hefði trúlega aldrei slitið barnsskónum í Kópavogi ef Vatnsmýrin væri öll í byggð og einbýlishúsahverfi í Öskjuhlíðum. Þá hefði ég ekki næstum því lent fyrir vörubíl á Kársnesbraut og ekki þurft að naglhreinsa spýtur með pabba þegar ég vildi miklu heldur smíða kofa á smíðavellinum. Þá hefði ég ekki kynnst þessum púkum sem bjuggu á Þinghólsbrautinni og götunum í kring. Mikil er ábyrgð skipulagsyfirvalda í Reykjavík!

Grein arkitektsins er nú meiri endemis vitleysan verð ég að segja með fullri virðingu fyrir honum. Hafi verið fyrir því vilji, hefði verið leikur einn að byggja þéttar í Reykjavík. Til dæmis með því að hafa fleiri hæðir í fjölbýlishúsunum. Það var ekki gert. Það var meira að segja bannað, og er enn að ég tel, að byggja fleiri en 4 eða 5 hæðir. Sem dæmi um það má nefna að glerhýsið sem stendur á horni Laugavegar og Kringlumýrarbrautar (og hýsir nú Apple-búðina) er nokkrum hæðum lægra en til stóð. Starfsmaður verktakans sem byggði húsið sagði mér þetta sjálfur. Enda er húsið kubbslegt og skortir þann þokka sem fylgir glerháhýsum. 

Flugvöllurinn á að vera í Vatnsmýrinni áfram. Það er mín skoðun. Hann er rós í hnappagat borgarinnar, hann er persónuleiki miðbæjarins, flugumferðin um hann er hjartsláttur Reykjavíkur. „Það er eitthvað að gerast“ finnst mér þegar einkaþoturnar svífa inn til lendingar eða einkavélarnar sveima um loftin með sínu yndislega vélarhljóði. Ef flytja á flugvöllinn er eini raunhæfi kosturinn Keflavíkurflugvöllur. En áður en svo verður þarf að leggja þangað fjórfaldan akveg  sem þræðir ekki blómabeð íbúa Garðabæjar og öll 50 hringtorgin í Hafnarfirði. 

Að auki er rökvilla í málflutningi þeirra sem vilja reisa íbúabyggð á flugvallarsvæðinu. Hún er sú að umferðaræðarnar, Miklabraut, Skógarhlíð, Bústaðavegur og Hringbraut, bera ekki meiri umferð en þá sem nú fer um þær. Ef heilt hverfi bætist við miðbæinn er hætt við að fleiri verji tíma sínum í bílnum á kostnað vinnu og fjölskyldu. Gott og vel, lagðar verða nýjar stofnæðar. Til dæmis í Öskjuhlíðinni fyrir neðan kirkjugarðinn. Gangi ykkur vel með það! Var ekki horfið frá þeim áformum fyrir nokkrum árum? Fjandmenn einkabílsins sem jafnframt eru ákafir um 102 Reykjavík hafa trúlega ekki hugsað málið til enda.

Hvað get ég gert?

Ef þú hefur áhyggjur af hlýnun af mannavöldum skaltu ekki sitja aðgerðalaus hjá, því með því að sitja aðgerðarlaus hjá ertu um leið að skipa þér í flokk þeirra sem skella skollaeyrum við samkór vísindamanna, eru afneitunarsinnar, gera grín að Al Gore og eru handbendi olíurisa, ef ekki kapítalismans (öðru nafni Djöfulsins) í heild sinni. Hafirðu skrifað greinar í blöð eða á netið, eða gert athugasemd við bloggskrif um þetta mál, skaltu ekki láta þar við sitja. Það er nefnilega margt sem þú getur gert til að koma í veg fyrir að kúlan okkar kæra hlýni um of. Íslandi er, eins og allir vita, sérstaklega hætt við hlýnun. Það yrði bókstaflega óbyggilegt ef það hlýnaði hér um 0,7 gráður á 100 árum. Ríkið á að sjálfsögðu að skattleggja allan óþarfa lúxus í topp (að mati sérstakrar nefndar sem í væru td. Steingrímur J. Sigfússon og Ögmundur Jónasson) og setja kvóta á koltvísýringsspúandi iðnað til að hindra hlýnun. En ríkið eitt og sér getur ekki gert allt. Samstillt átak þín og ríkisins mun skila árangri. Liðið sigrar ekki nema allir leikmennirnir séu á sömu blaðsíðunni, tali saman og hvetji hver annan.

Þú getur:

1. Ekki eignast börn. Því fleiri börn, því meiri útblástur af þínum völdum.

2. Málaðu þak húss þíns hvítt sem og veggi og garð. Hvítur litur hrindir frá sér ljósi og drekkur ekki í sig hita.

3. Vertu alltaf í hvítum fötum.

4. Ekki nota flugvélar til ferðalaga. Farðu heldur með seglskútu milli staða.

5. Aktu ekki um á bíl og ekki nota strætisvagna. Strætisvagnar menga miklu meira á hvern farþega en einkabíllinn. Það er sjálfsblekking að halda að strætó sé umhverfisvænn ferðamáti. Ef þú þarf að fara eitthvað, sem er reyndar nánast öruggt að þú þarft ekki, gakktu þá eða hjólaðu.

6. Ekki borða eins og svín. Aukakílóin eru hrein mengun, þau eru ónotaður kornakur sem hefði óétinn minnkað magn koltvísýrings í andrúmsloftinu.

7. Láttu skjóta þér út í geim þegar þú drepst. Þá losarðu jörðina við mikla mengun.  

Ef lesendur hafa fleiri tillögur sem koma að gagni í baráttunni við hlýnun af skítugum mannavöldum eru þær vel þegnar.

Óskandi væri ef einhver sem hefur tíma gæti fylgst með þeim sem hvað heitastir eru í sannfæringu sinni um hlýnun af mannavöldum. Gá hvort þeir láti athafnir fylgja orðum og spili með liðinu.

Leikir manna

Fyrir nokkrum árum stofnaði ég flokk á gamla blogginu mínu (sem bilaði, forritið sem hlóð því á veraldarvefinn hætti að virka) sem hét Sýndarleikhúsið. Sýndarleikhúsið er byggt á hinni frábæru bók Games People Play eftir Eric Berne. Hann var glöggur maður og bendir á í bókinni ýmis leikrit sem leikin eru í daglegu lífi. Eitt þessara leikrita er Heimur versnandi fer. Þrátt fyrir aukna meðvitund á mörgum sviðum mannlífsins, er ekki teljandi meðvitund um Heim versnandi fer eða önnur sambærileg leikrit. Það er slæmt vegna þess að væri meiri þekking á gangverkinu að baki því myndi ekki vera fullt á hverja sýningu. Heimur versnandi fer er til dæmis ein helsta stoðin undir rekstri fjölmiðla. Þeir bókstaflega lifa á því að sviðsetja sama leikritið dag eftir dag eftir dag. Margir rithöfundar, stjórnmálamenn og kvikmyndagerðarmenn hafa hagnast vel á sviðsetningu þess. 

Stefið í leikritinu er ávalt það sama; ástand einhvers tiltekins hlutar eða fyrirbæris versnar og manninum er um að kenna. Glæpatíðni eykst, sóðaskapur eykst, eiturlyfjaneysla eykst og æ yngri stunda kynlíf osfrv. Vinsælasta uppfærslan nú um stundir er vitaskuld Heimur hlýnandi fer – af mannavöldum!

Söguþráðurinn er á þá leið að maðurinn er sóði, syndari sem skal iðrast og sýna yfirbót. Yfirbótin felst án undantekninga í kröfu um að ríkið geri eitthvað. Leikararnir sem flytja rulluna lyfta ekki litlafingri, láta ekki athafnir fylgja orðum, til að berjast gegn þeirri miklu vá sem steðjar að mannkyni að þeirra mati. Þeir tilheyra þeim hópi manna sem telja að því meira sem ríkið hafi umsjón með því betra. Þótt reynslan hafi fyrir löngu kennt að þar sem umsvif ríkisins eru minnst er velmegun mest. Í þeirra hópi eru einnig stjórnlyndir einstaklingar (nema hvort tveggja sé), einstaklingar sem telja sig vita manna best hvað öðrum er fyrir bestu og þeim einum sé treystandi til að finna lausnirnar. Og lausnin er auðvitað sú að leggja skatta, höft, á almúgann og stýra þannig kúlunni af braut glötunar.

Fjölmargir tiltölulega vel gefnir einstaklingar hafa varið ómældum tíma í aukahlutverk í leikritinu Heimur hlýnandi fer. Sprikla eins og strengjabrúður í fyrirsjáanlegri rullu sinni. 

Ákveðin samúð

Ég hef ákveðna samúð með mótmælum vörubílstjóra og tel að slík borgaraleg óhlýðni sé stundum þörf. Ríkið er nefnilega eins og hungraður úlfur sem heimtar meira og meira og refsar grimmilega þegar hann fær ekki sitt, en er grunsamlega slappur við að efna heit sín.

Skattar á ökutæki og eldsneyti eru réttlættir með því að fyrir þá eru lagðir vegir og reistar brýr. Þegar skatturinn var ákveðinn voru x margir bílar í landinu og til þess að standa undir x miklu vegakerfi var skatturinn x hár. Síðan þá fjölgaði bílum gríðarlega og einnig ferðamönnum sem ferðast um á bílum og greiða skatta af eldsneytinu. En göturnar eru ennþá sömu einbreiðu ræksnin og þrátt fyrir þessa tekjuaukningu af sköttum sem réttlættir eru sem vegafé, er ekki meira fé varið til vegaframkvæmda, amk. þar sem þeirra er þörf. Engum dettur heldur í hug að lækka skattana.

Það er ekki hægt að láta hungraða úlfinn komast upp með þessa rosalegu skattheimtu og svíkjast svo undan. Þessvegna hef ég ákveðna samúð með þeim sem rísa upp og segja: Hingað og ekki lengra.