Með í reikninginn - krabbamein og skurðaðgerðir

Spurningin hlýtur að vera sú hvort afleiðingar sóttvarnaraðgerða um víða veröld séu verri en pestin sjálf.  

Krabbamein og skurðaðgerðir. Sökum þess hve læknisheimsóknum hefur fækkað mikið undanfarna mánuði mun fjöldi fólks á næstu árum greinast með brjósta-, lungna-, vélinda- og ristilkrabbamein á alvarlegu stigi (þetta eru algengustu innanmeinin). Talið er að allt að hálft fjórða þúsund manna á Englandi einu – margt af því á besta aldri – muni falla í valinn vegna þessa. Frá því ráðist var í sóttvarnaraðgerðir hefur dauðsföllum þar í landi af völdum brjóstakrabbameins fjölgað um 79% og ristilskrabbameins um 46%.

Feilsporið mikla

Veiran fer yfir hvort sem okkur líkar betur eða verr. Það er bara spurning hvað á að sóa miklum fjármunum í þetta með tilheyrandi gjaldþrotum, atvinnuleysi, skertri heilbrigðisþjónustu og annarri þjónustu.

Eitt virðist hafa gleymst: Fólk gætir sín, er með grímu og gætir annarrar varúðar sjáft, án þess að ríkið skipi því fyrir verkum með boðum og bönnum.

Það sorglega er að í upphafi faraldursins gerðu spálíkön sérfræðinganna (sem sumir treysta á eins og nýtt net) ráð fyrir að veiran myndi fara um öll lönd án þess að íbúarnir gerðu neinar ráðstafanir til að verja sig. Það reyndist vera kolrangt en var engu að síður grunnur stjórnvalda til að grípa til harðra aðgerða. Ein vitleysa leiddi aðra vitleysu af sér, einskonar stigveldisvöxt. Bretland (fimmtánföld skekkja) og Ástralía (þreföld skekkja) eru dæmi um þetta.

Aðgerðirnar sem hófust 19. ágúst eru mesta feilspor yfirvalda á Íslandi í langan tíma. Lokunin skapaði falskt öryggi sem gerði það að verkum að fólk gætti sín ekki. Nú er það að koma í ljós með fleiri smitum. 

Vöggugjöfin I – Mjöður?

Íslenska þjóðin er einstök fyrir það hve marga snillinga hún á. Snillinga sem fengu þá náðargáfu í vöggugjöf að vita miklu betur en ég hvað mér sjálfum er fyrir bestu. Og ekki bara mér, heldur öllum! Raunar væri nær að tala um gáfur frekar en gáfu vegna þess að vöggugjöfin samanstendur af nokkrum haganlega innpökkuðum bögglum sem innihalda m.a. ofurmannlegt innsæi, botnlausa djúphygli, óendanlega framsýni, ómældan góðvilja og einstaka fórnfýsi.

Sumir snillinga okkar eru jafnvel svo fórnfúsir og góðviljaðir að þeir hafa kannað til þrautar skaðsemi óhóflegrar áfengisneyslu á fjölskyldur sínar og sjálfa sig til þess eins að geta haft vit fyrir mér þegar kemur að verslunarfyrirkomulagi og öðru fyrirkomulagi á þessari varasömu en þó löglegu neysluvöru. Það er varla hægt að hugsa sér meira göfuglyndi.

Langflestir þessara snillinga, sem eins mætti kalla spámenn, fæddust þó svo miklir snillingar að þeir þuftu enga glæfraför um vafasamar lendur til að vita allt best. Það er gæfa íslensku þjóðarinnar.

Að sama skapi er það ógæfa íslensku þjóðarinnar hve sjaldan er hlustað á spámennina hennar. Oft og tíðum er skollaeyrum skellt við ábendingum þeirra og viðvörunum þegar í raun réttri þeir ættu að vera leiðtogar, bæði veraldlegir og andlegir.

Bjórmálið svokallaða, þegar bjórinn var aftur leyfður á Íslandi eftir 75 ára bann er gott dæmi um hvílíka ógæfu það getur kallað yfir þjóð þegar ekki er hlustað spámennina. Það mál, þótt smátt sé og ómerkilegt og varla gaum gefandi, gefur ákveðnar vísbendingar um það hvort betra er að treysta hverjum og einum sauðsvörtum almúgamanni fyrir sjálfum sér og sinni gæfu eða snillingunum sem vitið og framsýnina hafa.

Til að koma í veg fyrir að annað eins óheillaskref verði tekið eins og það þegar bjórinn var leyfður á Íslandi (til dæmis að taka smásölu áfengis af könnu ríkisins) verður að lyfta þessum miklu vitringum á réttan stall og láta rödd þeirra heyrast — og það sem mikilvægast er: að farið verði að leiðsögn þeirra. Gæfa okkar allra er í húfi, ekki síst æskunnar.

Fyrsta skrefið er að skilja kjarnann frá hisminu; finna snillingana sem vita manna best, eins og áður segir, hvað öðrum er fyrir bestu (jafnvel þótt þeir viti ekkert hvað þeim sjálfum er fyrir bestu, en það er eitt af undrum þessarar náðargáfu sem ekki verður farið nánar út í hér).

Leynist til dæmis slíkur vitringur í þér, lesandi góður?

Einfalt já eða nei próf getur skorið úr um það.

Snillingsprófið – fyrsta spurning

Í greinargerð með frumvarpi sem lagt var fram á Alþingi 1947 sagði meðal annars: „Á styrjaldarárunum brugguðu íslendingar áfengt öl fyrir hið erlenda herlið, sem hér dvaldi. Þótti það góð vara, og féll hinum ölvönu útlendingum vel í geð. En sala á því var ekki leyfð til Íslendinga sjálfra.“

Ertu sammála því að rétt hafi verið að leyfa hinum ölvönu útlendingum að drekka íslenskan bjór á Íslandi á meðan hinum alölóvönu Íslendingum var það ekki?

__ Já.

__Nei.

Ef svarið er „já“ hefurðu stigið fyrsta skrefið að staðfestingu á því að þú ert handhafi vöggjugjafarinnar. Þú ert í góðum félagsskap fjölmargra snillinga. Til dæmis áfengisvarnarnefndar Kvenfélaganna á Siglufirði sem ályktaði í blaðinu Mjölni 12. nóvember 1947:

„Áfengisvarnanefnd kvenfélaganna í Siglufirði hefur nú sent Alþingi áskorun þess efnis, að fella bjórfrumvarp það, sem þeir Sigurður Bjarnason, Sigurður E. Hlíðar og Steingrímur Steinþórson hafa nýlega borið fram á Alþingi. Ennfremur hefur nefndin snúið sér til þingmanns bæjarins, Áka Jakobssonar, og mælst til þess, að hann beiti sér á móti frumvarpi þessu. Er áreiðanlegt, að Sósíalistaflokkurinn og þingmenn hans munu beita sér af alefli gegn þessu svívirðilega frumvarpi, sem án efa mundi leiða yfir þjóðina nýja drykkjuöld, ef það yrði samþykkt.“

Ef svarið er „nei“ eru nokkrar líkur til þess að þú hafir ekki fæðst með silfurskeiðina í munninum sem gjöfin góða er. Þú ert í miður góðum félagsskap Sigurðanna tveggja og Steingríms sem sögðu m.a. í greinargerð með frumvarpinu: „Líklegt má telja, að Íslendingar geti fljótlega, eftir að þeir hafa hafið ölgerð, hafið útflutning á þessari framleiðslu. Yrði það nýr liður í útflutningsverzlun þjóðarinnar og líklegur til þess að skapa henni nokkrar gjaldeyristekjur, ef til vill verulegar, er tímar líða.“ Óhætt er að fullyrða að skammsýni alþingismannanna var einstök.

Það er yndislegt til þess að hugsa hve mikla umhyggju og ást ráðandi aðilar á Íslandi sýndu þjóð sinni með því að forða henni frá glapstigum öldrykkjunnar. Það var sannarlega klókt bragð; það mætti jafnvel kalla það hluta af andspyrnuhreyfingunni að láta setuliðið eitt um að þamba bjór. Ég sé vodkavana Íslendinginn ljóslifandi fyrir mér í ullarfrakka og með barðahatt á Austurvelli á stríðsárunum að fá sér sopa af pelanum sínum og glotta háðslega til hermannsins sem kýs heldur hinn stórhættulega bjór til að svala áfengisfíkn sinni. Hermaðurinn var sannarlega á hraðari leið til glötunar en Íslendingurinn, ekki satt?

Hafirðu svarað rangt þessari fyrstu prófspurningu, örvæntu eigi. Þú hefur enn tækifæri til að bæta ráð þitt og sýna fram á að þú ert þrátt fyrir allt handhafi vöggugjafarinnar góðu með réttum svörum við næstu spurningum.

Hvað eiga Ísland og Norður Kórea sameiginlegt?

Jú, bæði löndin eru með gjalmiðla sem enginn utan landsteinanna lítur við og gengið er ákveðið af gömlum stalínistum.

Annað sem löndin eiga sameiginlegt er að í báðum eru verksmiðjur þar sem framleiddar eru vörur til útflutnings sem seldar eru fyrir raunverulega peninga. Þeim gjaldeyri er svo skipt í innlenda gjaldmiðilinn og starfsfólkinu greidd launin í honum.

Getuleysi stjórnmálamanna við „hagstjórn“ hefur löngum verið talin helsta ástæða þess að krónan hefur hrapað í verðgildi eins og steinvala í urð Hafnarfjalls. En nú er kominn annar sökudólgur: Verkalýðsfélögin. Þau heimtuðu alltaf hærri og hærri laun óháð getu efnahagslífsins til að greiða þau.

Það er því kominn tvöföld ástæða fyrir því að hætta að berja höfðinu við steininn.

Framtíðarsýn reynist rétt, sprengir upp verð á gömlum bol!

Við tiltekt í vöruskemmu Egozentric®© París, London, Washington, Hannover, kom í ljós bolur sem talið var að væri uppseldur fyrir löngu. Bolurinn var gerður fyrir viðskiptavin sem hafði ákaflega fallega framtíðarsýn og vildi tryggja að fleiri nytu hennar með honum. Framtíðarsýnin var ekki bara falleg, heldur líka sönn og rétt. Svona djúpvitrir spakvitringar eru vandfundnir; viðskiptavinir sem SKILJA að nokkur lykilatriði þarf að leysa svo smjör drjúpi af hverju strái á Íslandi og hafa bæði kjark og þor til að segja það upphátt.

Aðeins fundust nokkur rauð eintök af stærðinni 50. Vegna óbeins kostnaðar við gerð bolarins, þrældóms barna, kvenna og gamalmenna á Madagaskar, viðbjóðslegra efna sem runnu út í umhverfið við vinnslu tausins  og gróðurhúsagassins sem varð til þegar saumakonurnar fretuðu eftir rúgbrauðið sem þær fengu í hádeginu, verður að stilla verðinu í sannkallað óhóf, eða aðeins 55.600 krónur stykkið óplastað. Plastaður kostar bolurinn litlar 78.232 krónur. Tilboð! Ef þú kaupir tvo færðu þá á 245.000 krónur. 0,0001% af pökkunarkostnaði rennur óskiptur í gjaldeyrisforða Seðlabanka Íslands.

Svartir dagar

Ég gleymi ekki þeim degi þegar ég frétti að það ætti að ríkisvæða stjórnmálaflokkana á þingi. Situr ljóslifandi í minningunni við hliðina á deginum þegar Suðurlandsskjálftinn reið yfir.

Það að stjórnmálaflokkarnir séu á framfæri ríkisins er einhver mesta hneisa Íslandssögunnar. Það eru svik við lýðræðið og þjóðina. Þau ólög verður að afnema ekki seinna en strax. Þau hljóta að vera brot á stjórnarskránni.

Framtíðarstefna Íslands ætti tvímælalaust að vera sú að minnka sem frekast er unnt þann sjóð sem stjórnmálamenn ráðskast með. Það gerir tvennt: Minnkar líkur á spillingu og eykur frelsi með ábyrgð.

það þarf stjórnmálaflokk í framboð á Íslandi sem þiggur ekki fé frá ríkinu (utan þings sem innan) og hefur á stefnuskránni að auka ábyrgð hvers og eins.

Daginn sem ég frétti af ríkisvæðingu stjórnmálaflokkanna var ég að fara til Þóris Óskarssonar flugstjóra vegna Loftleiðamyndarinnar sem ég vann þá að. Við Beggi vinur minn vorum að fara að taka viðtal við hann. Ég man ég lagði bílnum frekar langt frá heimili hans fyrir mistök. Það var sagt frá þessu í útvarpinu meðan ég var að leggja. Ég var svo reiður að ég byrjað á því að tala um þetta þegar Þórir bauð okkur inn. Hann horfði á mig undrandi og sagðist svo vera sammála mér. Síðan jafnaði ég mig og gat tekið viðtalið.

Sjónarmið Sigurðar Einarssonar

Sigurður Einarsson skrifaði bréf til vina og vandamanna sem rataði í fjölmiðla. Áhugavert bréf sem mig langar að vitna í hér. Ég gef ekkert fyrir dylgjur um bankana og minni á að það er pólitískur hráskinnaleikur á lægsta plani. Látum dómstóla dæma um ætluð lögbrot og bíðum með að draga ályktanir. Millifyrirsagnir eru mínar.

Krónan okkar kæra

„Ástæður þess að Ísland er í verri stöðu en nágrannaþjóðir landsins eru nokkrar. Fyrst og fremst ber að nefna slensku krónuna. Undirritaður hefur ásamt mörgum öðrum í fjölda ára bent á að það gangi vitfirringu næst fyrir litla, fámenna þjóð í opnu hagkerfi að vera með eigin gjaldmiðil. Því miður hefur sá ótti reynst á rökum reistur. Sömuleiðis hef ég ásamt mörgum öðrum í mörg ár klifað á því að úr því að landið hefði eigin gjaldmiðil þá gengi það alls ekki að búa við svo mikinn halla á viðskiptum við útlönd eins og Ísland hefur búið við undanfarin ár. Til að vinna á þeim halla yrði gengi krónunnar að aðlagast einhverskonar jafnvægisgengi til þess að viðskipti við útlönd nálguðust jafnvægi. Seðlabanki og stjórnvöld skelltu algjörum skollaeyrum við þessum orðum og því varð aðlögun krónunnar með þeim skelfilega hætti sem orðið hefur.“

Fjármálamiðstöðin Ísland

„Ég hef einnig lengi verið í hópi þeirra sem ákaft hafa talað fyrir því að gjaldeyrisvarasjóður landsins yrði margfaldaður, því var í engu sinnt og seðlabanki landsins hélt því áfram að vera algerlega vanmáttugur til þess að fást við það verkefni sitt að vera banki bankanna, þrátt fyrir að marg yfirlýst stefna stjórnvalda væri á þessum tíma að hér risi fjármálamiðstöð. Þetta er einnig sárgrætilegt í ljósi þess að Seðlabanki Íslands gerði allt sem í hans valdi stóð til að koma í veg fyrir að bankarnir verðu sig gegn eða færðu sig af áhrifasvæði íslensku krónunnar. Seðlabankinn þvingaði því íslenska banka til að þiggja af sér þjónustu sem hann sinnti í engu að veita.“

Þjóðnýting Glitnis

„Ég nefni þessi atriði hér að framan vegna þess að hér er um lykilatriði að ræða þegar núverandi efnahagsaðstæður þjóðarinnar eru skoðaðar. Þetta eru megin ástæðurnar fyrir því að íslenska þjóðin er að fara mun verr út úr heimskreppunni en aðrar þjóðir. Þessu til viðbótar er það hrein raunarsaga hvernig haldið var á málum á Íslandi í lok september og byrjun október þegar í ljós kom að Glitnir hafði leitað aðstoðar Seðlabankans. Sú aðferð sem þar átti að nota við þjóðnýtingu Glitnis verður í sögubækur skráð sem mikið axarskaft. Eftir á að hyggja er erfitt að segja hvort hægt hefði verið að bjarga Glitni eða ekki, ég hef ekki nægar upplýsingar til að meta það, en að ríkið tæki yfir bankann gat aldrei verið trúverðugt. Það má líka furðu sæta að ríkið treysti sér fremur til að kaupa hlutafé í bankanum fremur en að veita honum lán gegn veðum. Lán er alltaf tryggari krafa en hlutafé.“

Verstu mistökin

„Hin svokölluðu „Neyðarlög“ sem sett voru í kjölfarið eru þó sennilega verstu mistökin. Eftir setningu neyðarlaganna var hæpið að fjármálakerfið gæti staðist. Nú höfum við séð að undanförnu að fjármálakerfi annarra landa eru í miklum vanda stödd. Margir hafa því spurt mig hvort að íslenska bankakerfið hafi átt einhverja möguleika í þessum ólgusjó. Að mínu mati er þessi spurning ekki réttmæt. Valkostirnir voru ekki óbreytt kerfi eða algjört hrun eins og við horfum upp á nú.“

Ekkert traust milli seðlabankastjóra og bankanna

„Það sem vantaði fyrst og fremst þegar Glitnir lenti í vandræðum var forysta. Í flestum löndum er þessa forystu að finna í seðlabönkum viðkomandi landa. Þegar miklir erfiðleikar eru uppi kallar hver seðlabanki alla helstu banka að samningaborði og staðan er rædd í hreinskilni. Síðan er tekin ákvörðun um það hvað af kerfinu megi bjarga og þá hvernig. Sú aðgerðaáætlun er síðan lögð fram fyrir helstu lánadrottna bankanna. Því miður taldi Seðlabanki Íslands sig ekki þurfa að leita fyrirmynda út fyrir landssteinanna og óskiljanleg er sú ákvörðun að halda forsvarsmönnum bankanna algerlega fyrir utan þetta ferli. Sennilega spilaði þar inn í að það ríkti aldrei neitt traust eða trúnaður á milli forsvarsmanna bankanna og seðlabankastjóra. Raunar ráðfærði seðlabankinn sig ekki einu sinni við sína eigin hagfræðinga né heldur við erlendu sérfræðingana sem bankinn hafði þó á sínum snærum.“

Rangt stöðumat

„Ljóst er nú að hæstráðendur Seðlabankans áttuðu sig engan veginn á stöðunni. Tal seðlabankastjóra í fjölmiðlum um að ríkissjóður yrði því sem næst skuldlaus eftir fall bankana er hrópandi dæmi um vanþekkingu og kolrangt stöðumat. Af þessu eru Íslendingar að súpa seyðið og ekki séð fyrir endann á afleiðingum þessara ólaga sem neyðarlögin eru og sennilega brýnasta verkefni stjórnvalda nú að vinda ofan af þessari lagasetningu. Þetta ásamt því að stjórnvöld vanræktu skyldu sína til að losa þjóðina undan skuldbindingum vegna Icesave á meðan færi var á eru megin ástæður þess að óttast má að Íslendingum muni reynast torveldara að ná sér á strik eftir kreppuna en öðrum þjóðum, þrátt fyrir að því ætti að vera öfugt farið.“

Markviss leki úr skýrslum

„Ljóst er að ljótur leikur er í gangi. Þessi leikur gengur út á að upplýsingum úr skýrslum ýmissa skoðunarnefnda sem vinna að rannsókn á falli íslenska fjármálakerfisins er markvisst lekið úr stjórnkerfinu til valinna fjölmiðla. Einhverra hluta vegna hefur þessi lekastarfsemi undanfarið nær eingöngu snúið að Kaupþingi. Um leið og reynt er að gera allt tortryggilegt varðandi Kaupþing hafa helstu ráðamenn þjóðarinnar, allt þar til Björgvin G. Sigurðsson sagði af sér í morgun, fríað sig ábyrgð á þeim hlutum sem ég hef í stuttu máli rakið hér að framan og eru auðvitað aðalatriði málsins. Þar til í dag, voru stjórnendur bankanna einu aðilarnir mér vitanlega sem axlað höfðu ábyrgð vegna ástandsins sem nú er i þjóðfélaginu. Meira að segja var nálega allri framkvæmdastjórn Kaupþings skóflað út úr nýja bankanum.“

Þessi skrif Sigurðar Einarssonar þykja mér, eins og áður sagði, vera afar áhugaverð. Ég hef lengi vitað að innan Kaupþings voru aðdáendur Davíðs Oddssonar færri en gengur og gerist, hver svo sem ástæðan kann að vera fyrir því. Sjálfur hef ég lengi verið stuðningsmaður Davíðs og tel hann einstakan stjórnanda. En mér þykja nokkur veikleikamerki á stjórnunarstíl hans hafa komið í dagsljósið á undanförnum misserum. Ber þar kannski hæst einangrunarstefna hans. Ég tel afar alvarlegt ef samskipti milli Seðlabankans og viðskiptabankanna hafi verið lítil sem engin undanfarin ár. Árangurinn sem Kaupþing náði á alþjóðavettvangi var einstakur, það er óumdeilt. Það að ráðfæra sig ekki við stjórnendur bankans (sem og hinna bankanna) á jafn viðsjárverðum tímum og voru uppi þegar kreppan skall á, er mikið glappaskot. Hreinskilin og góð samskipti er forsendan fyrir góðum árangri. Það blasir líka við núna að árangurinn varð enginn, heldur 100% fall. Ég er ekki fær um að dæma um hvort stefna Seðlabankans hafi verið rétt eða röng, þótt ég hallist að því að hún hafi verið röng. En Davíð kom ekki til bankans fyrr en 2005 svo það er nú tæplega hægt að skrifa ranga stefnu á hann einan.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Bréf Sigurðar Einarssonar

Heimsskyr

Á meðan íslenskir matvælaframleiðendur eru verndaðir með ríkisstyrkjum og tollamúrum gegn samkeppni frá útlenskum matvælaframleiðendum beinast allir kraftar þessara skynsömu og duglegu manna að því hvernig skuli ná sem mestu fé út úr ríkissjóði með sem minnstri fyrirhöfn. Skynsemin hefur fyrir löngu sagt þeim að vænlegast til árangurs sé að þekkja stjórnmálamenn. Þess vegna höfum við lög um einokun á sölu mjólkur, sem samkeppnislög ná ekki til.

Ef matvælaframleiðendur íslenskir væru teknir af ríkisspenanum myndu þeir umsvifalaust beina dugnaði sínum og hyggjuviti að því sem mestu máli skiptir: Að selja vöruna. Þeir myndu fljótt átta sig á því að á Íslandi búa fáir, en í heiminum margir.

Til hvers að beina kröftum sínum að helvítis útlendingunum þegar við höfum það gott heima?

Þrátt fyrir mikið tal um að nú skuli minnka ríkisstyrki er lítið um gjörðir. Og ekki lítur út fyrir að það breytist í bráð.

Örvæntið eigi!

Það er ljós í myrkrinu!

Egozentric designs®©™! London, París, Róm, Mílanó, New York.

Það er hluti af markaðsherferð Egozentric Designs®©™ París, London, Los Angeles, New York, að leggja til góðar hugmyndir í von um ofsagróða. Þótt sér„hagsmunaaðilar tengdir landbúnaði“ skilji það ekki, þá gerir aðalhönnuðurinn sér góða grein fyrir því að heimurinn er að verða eitt markaðssvæði. Það sem hægir á þróuninni en stöðvar hana ekki eru tollamúrar og skriffinnska eins og sú sem stunduð er í Evrópusambandinu og á Íslandi (Tollmeðferðargjaldið t.d.)

Íslenskir sveitalúðar eru ekki heimsborgarar. Hvað eru þeir annað en sveitalúðar sem telja ríkisstyrki vera lausn allra vandamála? Engu breytir þótt þeir séu í jakkafötum og vinni við Melatorg, þeir eru sömu sveitaplebbarnir með skít í skegginu og gras í gúmmískónum. Egozentric designs vill af einskærri eigingirni lyfta sveitalúðunum upp á nýtt plan, heimsborgaraplanið. Velkomnir herramenn. Þið eruð gestir á heimsborgaraplaninu, vinsamlega farið úr fjósagallanum. Hér er markaðsherferð handa ykkur. Hvert á ég að senda reikninginn?

Peru heimsskyr. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Ísland. Vinur: 1000 ára bóndinn.

Klístruð spakmæli

Á hverjum tíma eru uppi framsýnir snillingar sem láta út úr sér spakmæli sem verða fleyg. Spakmæli sem hjálpa komandi kynslóðum að skilja lífið, skilja tilveruna, skilja sjálfar sig, sjá heiminn nýju ljósi, læra af fortíðinni, verjast vítin og breyta rétt. Egozentric Designs® París, London, Róm, New York, leitar stanslaust leiða til að auka hróður sinn og stöku sinnum er einn og einn framsýnn snillingur notaður sem lyftistöng. Aðalhönnuðinum þótti vel við hæfi að taka þessi klístruðu spakmæli, velta þeim upp úr fiðri og láta þau fljúga.

Klístruð spakmæli. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Ísland. Nafn vinar: Steingrímur J. Sigfússon

Bolur til stuðnings vinar í raun

Egozentric Designs® París, London, New York, Mílanó, Reykjavík, er alþjóðleg og virt hönnunarstofa. Aðalhönnuður stofunnar hefur eignast marga vini úti í hinum stóra heimi vegna eigingjarnra starfa fyrir sjálfan sig. Sumir þessara vina hans hafa ekki notið sannmælis og eru jafnvel réttilega úthrópaðir þorparar í mörgum löndum. Þess vegna hefur aðalhönnuðurinn, upp á sitt einsdæmi, en þó ekki ókeypis, tekið að sér að bæta ímynd þeirra. PR er slík hönnun kölluð en hönnuðurinn sver af sér spunameistarastimpilinn, því hann er spunasnillingur, ekki meistari. Stimpillinn má vera þarna hans vegna. Þegar harðnar á dalnum kemur í ljós hverjir eru raunverulegir vinir manns. Aðalhönnuðurinn er slíkur maður. Vinur í veðri góðu. Vinur sem kýs vin af fúsum og frjálsum vilja í fúsum, frjálsum og svindl-lausum kosningum, hvort sem það er með höfði, herðum, hnjám eða tám.

Vote for Castro brothers. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Kúba.

Aðalhönnuðurinn er ekki eini vinur aðalritarans og því gefst sönnum vinum kostur á að kaupa boli til stuðnings vini í raun. Bolirnir fást í öllum stærðum og kostar stykkið aðeins 4000 krónur heimsendur með sönnum ríkisfyrirtækivini í raun: Póstinum. Með áritun aðalhönnuðarins kosta bolirnir 8000 krónur. Eina sem þarf að gera er að skilja eftir í athugasemdum nafn á vini, nafn á kaupanda, heimilisfang kaupanda og stærð bolar. Bolirnir eru allir úr fyrsta flokks handtýndri bómull af þrælaökrunum í Súdan.

Vote for Hu Jintao. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Kína.

Vote for Chaves. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Venezuela.

Vote for Abdullah. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Sádi Arabía.

Vinsamlega athugið að skoðanir og hegðun aðalhönnuðarins eru á engan hátt á ábyrgð eiganda þessa bloggs. Hann er aðeins nytsamur, saklaus vitleysingur sem lánaði síðu sína undir þessa blygðunarlausu sölumennsku.

Vote for Kim Jong-il. Verð 4000 kr. Stærðir: 1-100. Land vinar: Norður Kórea.

Vinir í raun styrkja vini í raun. 0,5% af kostnaði við að senda hvern seldan bol verður lagt inn á leynireikning viðkomandi vinar í Sviss í baráttunni fyrir betri og öruggari heimi.