Kryptonæt ranghugmyndanna

Ranghugmyndir hljóma iðulega mjög vel, annars væru þær trúlega ekki ranghugmyndir.

Ósjaldan eru ranghugmyndir fögur framtíðarsýn. Í gamla daga snerist ein þeirra um sæluríki verkalýðsins. Ranghugmyndir samtímans eru af öðrum toga en samt af sama ættboga. Ranghugmyndir sannfæra kjósendur oft og tíðum um að kjósa þá sem hvað mest lifa sig inn í þær.

En eins og kryptonæt var veikleiki Súpermanns þá standast ranghugmyndir ekki kryptonætið sem raunveruleikinn er.

Ein ranghugmynd sem hefur verið vinsæl meðal stjórnmálamanna undanfarin ár er að affarasælast sé að fækka sem mest, jafnvel útrýma alveg, bílastæðum í miðborginni; gera vegfarendum á fólksbílum sem erfiðast að komast leiðar sinnar í og við miðborgina — allt vitaskuld með velferð akandi vegfararenda í huga.

Þeir sjá fyrir sér hamingjusama vegfarendur á tveimur jafnfljótum í göngugötum lausa við ónæðið sem mengandi og ómengandi fólksbílar valda. Þessi hugmynd hljómar einstaklega vel og lítur ekki síður vel út á teikningum og tölvugerðum góðviðrismyndum frá arkitektastofum.

En þá kemur bölvaður leiðinda raunveruleikinn og skemmir allt.

Fyrst flutti pósturinn burt eftir 100 ár og nú er ríkiseinokunarverslunin með áfengi á förum úr miðbænum. Ástæðan er sú sama í báðum tilvikum. Ekki næg bílastæði og erfið aðkoma.

Það skiptir máli hverjir stjórna. Ef þér er annt um miðbæinn, þá skaltu ekki kjósa flokkana sem nú stjórna borginni í næstu kosningum.