Fór ekki í fótbolta

Sigurgeir Orri Sigurgeirsson (40) fór ekki í fótboltaleik sem skipulagður hafði verið á sparkvellinum hjá Austurbæjarskóla kl. 19 í kvöld. Aðspurður sagði Sigurgeir Orri að hann hafi ekki treyst sér í bolta í dag þar sem fór í gærkvöldi sem og á föstudagskvöld. Hann hafi fundið að úthaldið í gær hafi ekki verið nægt og viljað gefa sér einn dag til að jafna sig. „En ég er meira en til í að fara í bolta á þriðjudagskvöld,“ bætti hann við. 

Sigurgeir Orri ætlar að hlaupa 3 km næsta laugardag í hinu svokallaða Reykjavíkurmaraþoni. „Ekki verra að vera kominn í smá form fyrir þá þrekraun,“ sagði Sigurgeir Orri brattur.

Persónulega fréttabréfið óskar Sigurgeiri Orra velfarnaðar í íþróttaiðkun sinni. 

Keyptu sápu af Reyni Pétri

Fyrr í sumar voru hjónin Sigurgeir Orri og Heiðrún Gígja og sonurinn Ragnar Orri að taka því rólega í sumarbústað í Grímsnesinu. Heyrist þá bank og viti menn Reynir Pétur göngugarpur með meiru er á dyrapallinum og býður unaðslega náttúrusápu til kaups. Hjónin slá til vegna þess að ágóðinn af sölu sápunnar rennur víst til Sólheima, þar sem Reynir Pétur býr.

Þegar sápan sem Björk móðir Heiðrúnar gaf henni í afmælisgjöf í maí var upp urin, var unaðslega náttúrusápan frá Reyni Pétri sett við vaskinn á heimili þeirra hjóna. „Hún er ljómandi fín,“ sagði Heiðrún aðspurð. „Ég tek undir þau orð,“ Sagði Sigurgeir Orri og bætti við: „Reynir Pétur er einstakur maður, brosmildur og skemmtilegur.“

Innlegg í umræðuna

Endemis þvæla

Sérhver maður ætti lesa ritgerð unglingsins Kirsten Byrnes áður en hann tekur stjórnmálamanninn Al Gore trúanlegan um umhverfismál. Yfirlýsingar Al Gore eru einfaldlega rangar. 

Hlekki á ritgerð Kirsten, sem heitir Ponder the Maunder, er að finna í síðustu færslum á þessu bloggi. Hún tók einnig fyrir mynd Al Gore og sú lesning er ekki beinlínis uppörvandi fyrir umhverfissóðann Al Gore.

„Skoðanir sáralítið skiptar“ meðal vísindamanna um gróðurhúsaáhrifin

Koldíoxíðaukning í andrúmsloftinu skiptir engu máli

Ég get ekki að því gert en ég vorkenni öllum þeim sem lifa í ógn og ótta við aukningu koldíoxíðs í andrúmsloftinu. Hún skiptir nefnilega engu máli. Um leið er mér hjartanlega sama þótt einhverjir verji fé sínu í aflátsbréf til að friða samviskuna. „Fool and his money are soon apart“, segir máltækið.

Það eina sem vert er að hafa áhyggjur af – raunar miklar áhyggjur – er þegar stjórnmálamenn ákveða að leggja á skatta til að standa straum af aðgerðum gegn alheimshlýnun af mannavöldum. Mannkyni stendur meiri ógn af þeim aðgerðum en hugsanlegum hryðjuverkum, fellibyljum og hækkandi hitastigi á jörðunni samanlagt.

Hærri skattar letja til framkvæmda og hindra alþjóðaviðskipti. Þau ríki sem fara verst út úr því eru þau vanþróuðu. Ríkin sem þurfa mest á óhindruðum alþjóðaviðskiptum að halda. Kyoto-bókunin svokallaða er algjörlega út í hött. Það eina sem hún gerir er að hindra eðlilega framþróun iðnaðar í heiminum. Ekkert bendir til þess að koldíoxíð í auknu magni hafi áhrif. Þrátt fyrir það er búið til íþyngjandi reglugerðarfargan.

Ég veit ekki hversu lengi það tekur fyrir heimsbyggðina að átta sig á að hún er á villigötum. Það mun vonandi gerast sem fyrst. Því talsverð hætta er á – eins og fyrr segir – að mörg ríki muni verða fyrir miklu tjóni, bæði mann- og fjártjóni af völdum skatta sem lagðir verða á fyrir misskilning.

Trúlega mun ekki renna upp fyrir mönnum ljós fyrr en það tekur að kólna aftur. 

Dansað á sokkunum

Ég hef áður bent á að listdans er engu minni list þótt dansarinn sé í sokkum og ítreka það hér. Fátt er fegurra en karlmaður á sokkum einum fata.

Verða léttklæddar á Goldfinger

Einkennilegt bragð af matnum

Var að fletta gömlum blöðum í dag og rakst á þennan fréttakonfektmola.

Kirsten Byrnes gerði vísindamenn S.þ. að gjalti

Þannig er mál með vexti að í Andfætlingalandi, sem í daglegu tali er nefnt Ástralía, hefur undanfarin misseri verið þurrkatíð. Mikil ótíð og margir farið illa út úr henni, ekki síst bændur, bæði í landbúnaði og skíðabúnaði. Vísindamenn IPCC sem stendur fyrir „International Panel of Climate Change“ (Alþjóðlegt samsafn af aulabárðum sem fjalla um loftslagsbreytingar) setti fram hávísindalega spá um að það yrði þurrkur til ársins 2030 að minnsta kosti. Þetta var 7. apríl 2007. Andfætlingar supu hveljur. Ég vona að engir hafi stytt sér aldur.

Tveimur vikum seinna bendir Kristen Byrnes á að samkvæmt gögnum sem hún hafi skoðað séu miklar líkur á að breytinga sé að vænta, að Ástralir geti farið að dusta rykið af regnhlífum sínum. 18 maí fór svo að rigna hressilega.

15 ára stúlka sagði til um veðurfar eftir mánuð. Vísindamenn Sameinuðu þjóðanna spáðu þurrki í áratugi. Ef þeir geta ekki einu sinni sagt til um veður eftir mánuð, er nokkrar líkur á að þeir geti spáð fyrir um veðrið til 2030? Ekki til í dæminu.

Umfjöllunina í heild sinni má lesa hér. Ég vona að Mogginn og aðrir fjölmiðlar geri þessu skil, því þetta er stórmerkilegt mál. Og hún er aðeins 15 ára hún Kristen!

15 ára stúlka setur málin í samhengi

Ég var að lesa grein Kristen Byrnes um alheimshlýnunina og langar að benda lesendum á hana. Frekari Upplýsingar er að finna á síðu Ágústs Bjarnasonar. Niðurstöður Kristenar eru afar fróðlegar og ótrúlega vel ígrundaðar miðað við að hún er aðeins 15 ára.

Ég spáði því fyrir nokkrum misserum að eftir örfá ár yrði hlegið að Al Gore. Mér sýnist ég hafa haft rangt fyrir mér. Það gerist fyrr.

Dýr er dropinn

Sem ég sit í stofunni og horfi á sjónvarpið að morgni þessa fagra laugardags verður mér hugsað til þeirrar fréttar og umræðna að áfengi sé 126% dýrara á Íslandi en í Evrópusambandinu að meðaltali.

Öl er böl og möl er möl, segir máltækið, en einkasala ríkisins á áfengi og skattlagning hefur ávallt verið undir þeim formerkjum að takmarka neysluna. Þrátt fyrir það hefur neysla og böl af völdum áfengis á Íslandi ekki verið minna en annars staðar þar sem sopinn er ódýrari og jafnvel miklu ódýrari. Þau formerki eru marklaus. Að selja vín í sérstökum búðum til að hindra aðgengi er að sama skapi marklaust. Hátt verð og vont aðgengi hafa sem sagt ekkert að segja.

Þrátt fyrir það er ekki vikið af þessari braut og skatturinn lækkaður og frelsi í sölu aukið. Hvers vegna? Jú svarið er vitaskuld það að mikil völd felast í því að hafa vinsæla neysluvöru undir sinni stjórn. Einstaklingur eða einkafyrirtæki sem næði fótfestu á markaði með sölu á víni væri fljótt með umtalsverð völd.

Stjórnmálamenn á fyrri hluta 20. aldar vildu að tekjurnar og völdin væru hjá þeim, ríkinu, en ekki út á hinum hryllilega frjálsa markaði. Til að sannfæra þing og þjóð um að salan ætti að vera á vegum ríkisins var búin til röksemdin sem fyrr er getið. Röksemdin var fyrirsláttur frá upphafi. Þar sem ríkið hafði gríðarlegar tekjur af vínsölunni, orðið alkóhólisti ef svo má segja, var enginn vilji hjá stjórnmálamönnum til breytinga. Nú er öldin önnur því aukið frelsi á mörgum sviðum hefur aukið tekjur ríkisins gríðarlega. Þótt það væri tekið af spenanum myndi það ekki fá nein teljandi fráhvarfseinkenni.

Raunar má fullyrða með góðum rökum að hátt verð á áfengi hafi í raun haft slæm áhrif en ekki góð. Það er ekki erfitt að sjá fyrir sér fátæka barnmarga fjölskyldu þar sem t.d. faðirinn er áfengissjúkur. Ekkert stöðvar hann í að fjárfesta í áfengi, hvort sem það er dýrt eða ódýrt eða í sérstakri búð fjarri heimili hans. Því meira sem vínið kostar, því minna er til skiptanna fyrir börnin. Móðirin ætti auðveldara með að umbera áfengissýki föðurins ef hún hefði a.m.k. fé til brýnustu nauðsynja fyrir börnin.

Annað sem hátt áfengisverð hefur í för með sér er heimabruggun og sókn í áfenga vökva (t.d. tréspíra) sem ekki eru hæfir til drykkju. Margir hafa dáið og misst heilsuna (t.d. sjónina) vegna þess.

Mörgum fjölskyldum þessa lands hefur verið fórnað á altari valda- og fégræðgi ríkisins. Að mínum dómi er kominn tími til að innleiða frelsi í áfengismálum á Íslandi. Hófleg skattlagning á áfengi mætti renna til forvarna og meðferðarstofnana.

Eitt slagorð forvarna gæti verið þetta: Þú berð ábyrgð á þér, ekki ríkið.