Ískrið í rólunni

Um daginn var ég staddur niðri á strönd. Þá heyri ég takfast ískur (íííí... íííí... íííí...) sem ég kannaðist við að hafa heyrt áður. Ég leit í kringum mig og sá að hljóðið kom úr rólu sem barn var að róla sér í. Þá rifjaðist upp fyrir mér að þetta var sama hljóðið og maður heyrði í rólunum hjá Fávitahæli Kópavogs (var þannig í símaskránni) daginn út og inn, lungann úr æskunni. Nú er hælið horfið og fávitarnir líka. Aðrir komnir í staðinn í ný hús sem byggð eru hvert ofan í annað. Það er ekki laust við að ég sakni ískursins.

Athugasemdir

[Beturvitringur, 22.6.2008 kl. 20:21]

Kastaði mér á síðuna þín. Vildi endilega að þetta væri titill á glæpasögu. Stephen King, Mary Higgins Clark eða "SOrrSi"

Gott að þú er ekki feiminn við orð, maður þarf orðið alltaf að hugsa: "ætli megi LENGUR segja ... þetta eða hitt"  Ég geymi alltaf launamiðana sem ég á frá Fávitahælinu í Kópavogi. Fáviti ekkert ljótt fyrir gengisfall orðsins; sá sem veit fátt!

[Sigurgeir Orri Sigurgeirsson, 23.6.2008 kl. 05:18]

Það er alveg satt og gott að þú staðfestir þetta með Fávitahælið. Fávitar voru ekkert verri en annað fólk í gamla daga, svo víkkaði merking þess eða notkun eða hvað það nú var og þá var það orðið að níðyrði. Ískrið í rólunni er fjandi gott orð yfir spennusögu, þegar þú segir það! Það er eitthvað ógnvænlegt við það að róla sér allan daginn með þessu ískri. Oj, maður fær gæsahúð.

[Beturvitringur, 24.6.2008 kl. 00:23]

Eftir langvarandi gæsahúð fær maður fyrst vængi, svo hænsnakjöt og svo er það lokastigið; oddaflug!