Sparnaðarráð

Nú er að spýta í lófana og spara. Draga úr kostnaði, draga úr yfirbyggingu, draga úr útgjöldum. Ef Ísland á að komast út úr þessari kreppu er nauðsynlegt að grípa til aðgerða.

Fyrsta mál á dagskrá er að leggja forsetaembættið niður. Við höfum ekki efni á að vera með sjálfskipaðan útrásarvíking á kostnað ríkisins að opna dyr í útlöndum. Forsetaembættið hefur trúlega stórskaðað íslenska hagsmuni með gaspri sínu og þeirri blekkingaráru trausts sem slíku embætti fylgir. Í fylgd með forsetanum fengu nýju vinir forsetans meiri og betri fyrirgreiðslu sem var gersamlega innihaldslaus; öll á ábyrgð ríkisins sem hafði ekkert bolmagn til að standa að baki því. Forsetaembættið er auk þess flekkað, það er rúið trausti, hlegið er að því í útlöndum.

Ég er því miður ekki með tölurnar um kostnað embættisins á ári, en það eru örugglega nokkur hundruð milljónir. Fyrir slíkar upphæðir má gefa mörgum fjölskyldum í vanda nýja von.