Leita í fréttum mbl.is

Bloggfærslur mánaðarins, maí 2008

Ritvélin mín

Fartölvan mín er komin til ára sinna, þó er hún mjög fín ritvél, því ég nota hana eiginlega ekki til neins annars en að vélrita, til dæmis texta eins og þennan. En ég á líka raunverulega ritvél, meira að segja tvær. Keypti þær í Góða hirðinum. Önnur er puttadrifin, hin rafmagns. Sú puttadrifna er meira til skrauts, en sú rafdrifna er mikill kostagripur. Suðið í henni er yndislegt þótt nokkur desíbil sé. Ritvélar eru að sumu leyti þróuð útgáfa af tölvu. Hver kannast ekki við að hafa átt í vandræðum með að prenta úr tölvunni? (Prentarinn finnst ekki osfrv.) Með ritvél er þessi vandi úr sögunni. Lyklaborðið er beintengt prentaranum. A verður A á pappírnum á sama augnabliki og þrýst er á það. Gallinn er sá að til dæmis B verður undir eins B á pappírnum þegar óvart er þrýst á það. Lausnin á því vandamáli er Tippex eða sérstakur leiðréttingaborði í ritvélinni. Ég spái því að í framtíðinni munu æ fleiri færa sig aftur yfir á ritvélina. Um daginn spurði ég um Tippex í Pennanum og afgreiðslumaðurinn vissi ekki hvað það var! Æskan í dag! Hvar endar þetta eiginlega?

Í gær fékk ég nýja rafhlöðu í fartölvuna mína. Á þessu augnabliki er tölvan drifin áfram af rafmagni frá henni. Áður gat ég ekki notað fartölvuna sem fartölvu vegna þess að rafhlaðan hélt ekki út nema í uþb. hálftíma. Ég ákvað sem sagt að endurnýja rafhlöðuna í tölvunni minni gömlu frekar en kaupa nýja fartölvu. Miðað við ástand efnahagsmála í heiminum hefði það verið ábyrgðarleysi af mér að festa kaup á Mac Book Air, draumatölvunni minni. Ég mun því láta Titanium PowerBook G4 frá 2002 duga enn um sinn.

Ég er ennþá í náttfötunum. Sit í sófanum. Kaffibolli er á sófabríkinni, sá þriðji í morgun. Í gær vorum við í mat hjá Svavari og Rúnu. Ég hef aldrei borðað eins mikið af humri á ævinni. Þvílík veisla! Á þeirra heimili gildir sá siður að fylla vínglösin alveg að brún (sem er glæsilega gyllt). Ég er ekki frá því að ég finni fyrir því í dag án þess að ég sé að varpa ábyrgðinni af ofneyslu áfengis á neinn annan en mig.

Er að horfa á Flaunt stöðina í sjónvarpinu. En það er sú sjónvarpsstöð sem birtir hvað mest af berum stúlkum án þess að teljast vera dónaleg. Danstónlistin kallar á færri föt og fegurra fólk. Er nema von að ég hafi gaman að henni? Mæli sérstaklega með Alex Gaudino en hann tengir saman knattspyrnu og fagrar stúlkur á listilegan hátt. Nú er hið frábæra tónlistarmyndband með Madonnu og Justin Timberlake í gangi (4 minutes). Ótrúlegt augnakonfekt og tækibrellur. Madonna er kameljón. Endurskapar sjálfa sig eftir þörfum. Hrúga af ósamanbrotnum þvotti er á einum eldhússtólnum, fallítt tímaritið  Bístró á sófaborðinu, gallabuxur og peysa af Ragnari Orra í sófanum. Barnaorgel sem ég keypti hjá Hjálpræðishernum liggur á gólfinu. Fullkomið!


Hvað sýnir reynslan?

Fyrir nokkrum árum þegar Hrefnuveiðar hófust æptu margir í örvæntingu að hvalaskoðanir myndu leggjast af ef slíkur ósómi yrði leyfður og ferðaþjónustan myndi bíða óbætanlegan skaða.

Hver er reynslan?

Hún er sú að aldrei fleiri heimsækja Ísland og aldrei fleiri fara í hvalaskoðanir.

Þarf að ræða þetta eitthvað frekar? 


mbl.is Vinstristefna að tala niður atvinnulífið
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Strikamerkið snýr að skannanum

Sem meðvitaður neytandi og góðhjartaður að eigin áliti ákvað ég eitt sinn að gera afgreiðslubarninu á kassanum lífið léttara með því að raða öllum vörum þannig á færibandið að strikamerkið sneri að skynjaranum. Það gekk ljómandi vel, barnið skannaði alla matarkörfuna á met-tíma. Vörurnar hrúguðust upp á aftara færibandinu og ég hafði ekki undan að raða í pokana. Áður en varði var barnið farið að afgreiða næsta viðskiptavin og vörur hans hrúguðust utan í mínar. Það myndast alltaf einhvers konar drullaðu-þér-út-ástand þegar maður hamast við að raða í pokana og greiðir, en aldrei eins ýkt og þegar ég ákvað að vera góður. Nú er ég hættur að vera góður. Það er bara óþægilegt, og maður fær engar þakkir, eins og til dæmis hjálp frá kassabarninu við að raða í pokana, í staðinn. Held meira að segja að það hafi ekki einu sinni tekið eftir góðverki mínu. Mér finnst þetta ljóður á ráði kaupmanna að hafa engan til að hjálpa fólki að raða í poka. Ég minnist þess að í Bandaríkjunum setti afgreiðslumaðurinn vörurnar beint í poka (sem voru opnir í sérstökum stöndum) og það var meira að segja líka starfsmaður sem hjálpaði til. Það var þjónusta í lagi. Ég ætla að prófa að snúa strikamerkjunum að skynjaranum næst þegar ég versla í því ágæta landi.

Boðskapur sögunnar er að það borgar sig ekki alltaf að vera góður, eins kaldranalega og það hljómar nú. Laun heimsins eru vanþakklæti. Sniff.


Idjótískt

Svona lokanir gera það einungis að verkum að færri bílastæði eru fyrir kaffihúsagesti og þeir sem vilja sýna sig og sjá aðra út um bílgluggann (með skrúfað niður og sólgleraugun og hárgel) geta það ekki. Bílar og menn eru fallegir saman. Hættið þessum bjánalega ofstopa gegn bílnum. Þessi grænu skref eru hlægileg sjálfsblekking og sýndarmennska.
mbl.is Lok lok og læs í Pósthússtræti
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Glápti um of

Glæpur að glápa

Guttormur Melsteð bifvélavirki hlaut nýlega dóm, 10 daga skilorðsbundið fangelsi, fyrir glæp sem flestum þykir heldur lítilfjörlegur, en er etv. til marks um breytta tíma. Er hann sá fyrsti sem dæmdur er eftir nýju lögunum sem samþykkt voru skömmu eftir að Vinstri Grænir og Samfylkingin settust í ríkisstjórn. Aðspurður sagði Steingrímur J. Sigfússon dómsmálaráðherra að þetta væri bara byrjunin. Ósiðleg hegðun á netinu verði ekki liðin, í hvaða formi sem hún birtist. „Við höfum öfluga eftirlitssveit sem fylgist með borgurunum á netinu. Eftir síðustu aukafjárveitingu var hægt að fjölga um 1000 manns í sveitinni og fjárfesta í öflugri eftirlitsbúnaði. Í framtíðinni hyggjumst við virkja enn fleiri til eftirlitsins því meinið er enn mjög margt á netinu, meira en sú úrvalssveit sem við höfum nú á að skipa ræður við.“

Guttormur vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið þegar netlögreglan ruddist inn á heimili hans í Bogahlíðinni fyrr í vetur og handtók hann og gerði tölvuna upptæka. „Það var ekki fyrr en ég var kominn niður á stöð að ég komst að því hvað það var sem ég hafði gert af mér,“ sagði Guttormur í samtali við Slefað og skeint. „Glæpurinn var sá að ég hafði glápt of mikið á Ítalíu!“ Hvernig kom það til? spyr blaðamaður. „Ég var að velta fyrir mér hvert ég átti að fara í fríinu í sumar og hafði opnað Google-jörð forritið og var að skoða Toskana-hérað á Ítalíu. Ég hef trúlega glápt í yfir 5 mínútur sem er hámarkið skilst mér.“ 

Dómsmálaráðherra sagðist ekki tjá sig um einstök mál, en taldi hámarks gláptíma 5 mínútur á hvert land hæfilegan, óháð stærð. „Þau eru öll jafn stór á tölvuskjánum, fer bara eftir því hversu nálægt viðkomandi áhorfandi er,“ sagði ráðherrann og benti jafnframt á að það séu fjölmörg lönd í heiminum sem hafa samþykkt sambærileg lög. Er blaðamaður spurði hvaða lönd það væru sleit ráðherrann símtalinu. Nánari rannsókn leiddi í ljós að Búrma, Kúba, Lýbía, Norður Kórea og Noregur hafa gert gláp refsivert. 

Slefað og skeint vonar að Guttormur haldi skilorðið. 


Ekkert að óttast

Fátt er skemmtilegra en dómsdagsspár sem skáka hvor annarri út. Áhyggjufullir Byron-sérfræðingar sem verja öllum sínum akademísku kröftum í greinaskrif um loftslagsmál geta hætt því nú þegar. Síðustu áratugi hafa ófáir snillingarnir spáð því að olía gangi senn til þurrðar, eftir 10 ár, 15 ár og svo framvegis. Og enn er verið að spá því að olían klárist. Ég held að flestir geti verið sammála um að olían mun klárast á næstu 100 árum, amk. minnka mjög mikið, ég tala nú ekki um ef allir Kínverjar kaupa sér bíl. Það er vitaskuld hryllileg framtíðarsýn. Hugsið ykkur öngþveitið! Ekkert bensín! Ekkert eldsneyti til að setja á einkaþotuna til að komast á næstu umhverfisráðstefnu!

Fátt er svo með öllu illt... Ef engin er olían er heldur enginn útblástur koltvísýrings!

Hin stórkostlega hætta sem mannkyni stafar af gróðurhúsagasinu mun hverfa af sjálfri sér.

Þessu fylgir mikill léttir, en líka tregi. Nú vantar mig dómsdagsspá í formi Heimur versnandi fer til að næra óttann, óttann sem lúrir í dulvitundinni og heimtar sitt. 


Allt sem aflaga hefur farið í Reykjavík er flugvellinum að kenna

Fyrir nokkrum dögum var grein með þessu inntaki eftir mann, arkitekt, í Morgunblaðinu. Hann taldi að vegna þess að þetta dýrmæta svæði skyldi hafa verið tekið undir flugvöll hefði byggðin í Reykjavík þvingast út um holt og hæðir og orðið jafn gisin og hún er í dag. Ef bara mönnum hefði borið gæfa til að leggja flugvöllinn niður strax eftir stríð væri Reykjavík nú paradís með þéttsetnum almenningsvögnum og raunverulegum miðbæ. Gott ef hann sagði ekki líka að allt sem gengið hefur honum sjálfum í mót í lífinu væri flugvellinum að kenna. Það er amk. tilfellið með mig. Ég hefði trúlega aldrei slitið barnsskónum í Kópavogi ef Vatnsmýrin væri öll í byggð og einbýlishúsahverfi í Öskjuhlíðum. Þá hefði ég ekki næstum því lent fyrir vörubíl á Kársnesbraut og ekki þurft að naglhreinsa spýtur með pabba þegar ég vildi miklu heldur smíða kofa á smíðavellinum. Þá hefði ég ekki kynnst þessum púkum sem bjuggu á Þinghólsbrautinni og götunum í kring. Mikil er ábyrgð skipulagsyfirvalda í Reykjavík!

Grein arkitektsins er nú meiri endemis vitleysan verð ég að segja með fullri virðingu fyrir honum. Hafi verið fyrir því vilji, hefði verið leikur einn að byggja þéttar í Reykjavík. Til dæmis með því að hafa fleiri hæðir í fjölbýlishúsunum. Það var ekki gert. Það var meira að segja bannað, og er enn að ég tel, að byggja fleiri en 4 eða 5 hæðir. Sem dæmi um það má nefna að glerhýsið sem stendur á horni Laugavegar og Kringlumýrarbrautar (og hýsir nú Apple-búðina) er nokkrum hæðum lægra en til stóð. Starfsmaður verktakans sem byggði húsið sagði mér þetta sjálfur. Enda er húsið kubbslegt og skortir þann þokka sem fylgir glerháhýsum. 

Flugvöllurinn á að vera í Vatnsmýrinni áfram. Það er mín skoðun. Hann er rós í hnappagat borgarinnar, hann er persónuleiki miðbæjarins, flugumferðin um hann er hjartsláttur Reykjavíkur. „Það er eitthvað að gerast“ finnst mér þegar einkaþoturnar svífa inn til lendingar eða einkavélarnar sveima um loftin með sínu yndislega vélarhljóði. Ef flytja á flugvöllinn er eini raunhæfi kosturinn Keflavíkurflugvöllur. En áður en svo verður þarf að leggja þangað fjórfaldan akveg  sem þræðir ekki blómabeð íbúa Garðabæjar og öll 50 hringtorgin í Hafnarfirði. 

Að auki er rökvilla í málflutningi þeirra sem vilja reisa íbúabyggð á flugvallarsvæðinu. Hún er sú að umferðaræðarnar, Miklabraut, Skógarhlíð, Bústaðavegur og Hringbraut, bera ekki meiri umferð en þá sem nú fer um þær. Ef heilt hverfi bætist við miðbæinn er hætt við að fleiri verji tíma sínum í bílnum á kostnað vinnu og fjölskyldu. Gott og vel, lagðar verða nýjar stofnæðar. Til dæmis í Öskjuhlíðinni fyrir neðan kirkjugarðinn. Gangi ykkur vel með það! Var ekki horfið frá þeim áformum fyrir nokkrum árum? Fjandmenn einkabílsins sem jafnframt eru ákafir um 102 Reykjavík hafa trúlega ekki hugsað málið til enda.


Höfundur

Sigurgeir Orri Sigurgeirsson
Sigurgeir Orri Sigurgeirsson

Fyrir mér er sannleikurinn mikilvægastur. Mörgum svíður undan sannleikanum. Það verður bara að hafa það. Sannleikurinn blívur.

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 2
  • Sl. sólarhring: 2
  • Sl. viku: 13
  • Frá upphafi: 113946

Annað

  • Innlit í dag: 2
  • Innlit sl. viku: 12
  • Gestir í dag: 2
  • IP-tölur í dag: 2

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband